“เดี๋ยวก่อนค่ะ จะพาดากับลูกไปไหนคะ” ชนัญชิดากระตุกมือของชายหนุ่มไว้ ก่อนที่จะเอ่ยถามออกมาด้วยความสงสัย
“ไปพบคุณแม่พี่” ปีมงคลตอบทันควัน
“ไม่เอาค่ะ มันยังเร็วไป ดายังไม่ได้ทำใจเลย” ชนัญชิดากระตุกแขนออก หน้าตาของเธอเริ่มซีดเผือด ด้วยเพราะความทรงจำที่เกี่ยวกับคุณปัณณธรนั้นมีแต่เรื่องแย่ๆ นั่นเอง
“ไม่ต้องทำใจอะไรทั้งนั้นดา เวลามันเปลี่ยนไปมากแล้ว คุณแม่พี่ท่านไม่เหมือนเดิมแล้ว ให้โอกาสท่านได้ขอโทษดาด้วยเถอะนะ” ปีมงคลวิงวอนหญิงสาวด้วยสายตา
“แต่ดายังไม่ได้ทำใจไว้เลย” หญิงสาวยังลังเลอยู่
“ไปเถอะนะ ไม่มีอะไรที่ต้องกลัวหรอก พี่จะอยู่ข้างๆ ดากับลูก” ปีมงคลเอ่ยปลอบใจหญิงสาว นั่นทำให้เธอพยักหน้าและเดินตามแรงจับจูงของเขาไปที่รถยนต์หรู ก่อนที่รถยนต์หรูจะเคลื่อนออกไปช้าๆ
เมื่อมาถึงที่บ้านของปีมงคลซึ่งน่าจะเรียกว่าคฤหาสน์มากกว่า สองแม่ลูกก็ถูกพามาพบกับคุณปัณณธรในห้องนั่งเล่น แม้เวลาผ่านไปหลายปี แต่ค
