บทที่ 17
คนร้ายตัวจริง
ถึงแม้เมื่อคืนนี้สุพรรณวดีจะปฏิเสธออกไปอย่างนั้น ทว่าสุดท้ายเธอก็ต้องไปนอนกับสองพ่อลูกที่ห้องนอนใหญ่อย่างเลี่ยงไม่ได้ เพราะไม่ว่าเธอจะพูดหรือโน้มน้าวอย่างไร เด็กชายปุณยวีร์ก็ไม่ยอมโดยเด็ดขาด ตั้งท่าจะงอนใส่เธออยู่ท่าเดียว อีกทั้งสุดโปรดที่เหมือนจะพูดรู้เรื่อง แต่กลับไม่รู้เรื่อง เขาให้ท้ายและอยู่ข้างลูกอย่างออกนอกหน้า
‘พ่อแม่ลูกนอนด้วยกัน ไม่เห็นเป็นไรเลย’ นั่นคือสิ่งที่เขาพูด ก่อนจะกดดันเธอต่อด้วยประโยคต่อมา ‘ทำเพื่อลูกแค่นี้ไม่ได้เหรอ’
พอเขายกคำว่า ‘เพื่อลูก’ ขึ้นมาอ้าง บวกกับแววตาเศร้าสร้อยของลูกชายตอนที่เธอยืนยันว่า ‘ไม่’ อย่างหนักแน่น ทำให้เธอต้องยอมใจอ่อนอย่างไม่มีทางเลี่ยง
และจากตอนแรกที่คิดว่าคงนอนไม่หลับ ทว่าพอถึงเวลาจริง ๆ เธอดันหลับอย่างง่ายดายหลังหัวถึงหมอนไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง ก่อนจะรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาในเวลาหกโมงเช้า
ใบหน้าสวยระบายยิ้มกว้างเมื่อเห็นเ
