พอจะเป็นไปได้ไหม
สุพรรณวดีเดินเข้ามาในห้องแต่งตัวภายในห้องนอนใหญ่ พื้นที่ใช้สอยมากกว่าครึ่งเคยเป็นของเธอ และไม่น่าเชื่อว่าตอนนี้มันก็ยังเป็นของเธออยู่ ไม่ว่าจะเป็นกระเป๋า รองเท้า หรือเครื่องประดับแบรนด์เนม ที่ถูกจัดไว้อย่างเป็นระเบียบภายในตู้
หญิงสาวเลื่อนเปิดตู้เสื้อผ้าบานหนึ่ง ก่อนจะขยับไปเปิดบานถัดไปเรื่อย ๆ ราวกับสำรวจ ซึ่งสิ่งที่เห็นทำให้ใจเธอบีบรัด ทนไม่ไหวจนต้องยกมือขึ้นมาปิดปาก พยายามกลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้ไม่ให้ลูกชายที่เดินเข้ามาด้วยได้ยิน
เธออธิบายความรู้สึกนี้ไม่ถูก ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือไม่ แต่พอได้เห็นภาพตรงหน้า ที่ตู้ทุกหลังยังอัดแน่นไปด้วยเสื้อผ้าและข้าวของของเธอ แม้จะมีกลิ่นอับของตู้อยู่บ้างเนื่องจากไม่ได้ใช้งานนาน ทว่ามันกลับทำให้เธอรู้สึกว่าที่ตรงนี้มันยังเป็นที่ของเธอ
...หรือบางทีอาจเป็นไปได้ว่าที่ของยังอยู่ เพราะสุดโปรดยังไม่มีเวลามาจัดการเรื่องพวกนี้
สุพรรณวดีพยา
