ผู้ต้องสงสัย
“งั้นคราวหลังลูกต้องระวังนะ ไม่ต้องรีบขนาดนี้ก็ได้ ยังไงแม่ก็รออยู่ตรงนี้”
ปุณยวีร์พยักหน้าหงึกหงักยอมเชื่อฟัง ผู้เป็นแม่จึงแกล้งชี้ไปที่เด็กหญิงแล้วเอ่ยขึ้น
“แล้วคนนี้ใครเอ่ย แนะนำให้แม่รู้จักหน่อยสิ”
“คนนี้หนูณิฮะ เพื่อนของปลื้มไง” เด็กชายกระตือรือร้นตอบทันที
“อ๋อ น่ารักอย่างที่ลูกบอกจริง ๆ ด้วย”
เด็กหญิงณิศรายิ้มเขินเมื่อถูกชม หากก็ไม่รู้จะพูดอะไร จึงได้แต่ก้มหน้าซ่อนแก้มแดง ๆ ของตน แต่คนเป็นเพื่อนยังมาชวนคุย
“นี่ไงหนูณิ เค้าบอกแล้วว่าแม่ของเค้าก็สวยเหมือนกัน”
“รู้แล้วน่า” ณิศราไม่คิดจะเถียง เพราะคุณครูคนนี้สวยพอ ๆ กับแม่ของตนจริง ๆ แถมยังมีท่าทางใจดีอย่างที่เพื่อนโม้อีกด้วย หากก็ยังมีความสงสัย จึงเอ่ยถาม “คุณครูเป็นคุณแม่ของปลื้มจริง ๆ เหรอคะ”
“คิดว่าเค้าโกหกเหรอ” เด็กชายแทรกขึ้น
คนถูกถามยิ้ม ลูบหัวลูกชายอีกครั้ง ก่อนจะตอบคำถามของเด็กหญิง “จริงค่ะ ครูเป็นแม่
