บทที่ 15
พ่อ แม่ ลูก
“เดี๋ยวเอยช่วยค่ะ”
สุพรรณวดีรีบเดินเข้าไปอาสาช่วย เมื่อเห็นแก้วมณีกำลังง่วนเก็บของที่ซื้อมาเข้าชั้นเก็บของในครัว ขณะที่เด็กชายปุณยวีร์นั่งกินข้าวผัดต่อ ตรงหน้าแกมีแท็บเล็ตซึ่งเปิดช่องแคชเกมจากยูทูบเบอร์คนโปรด ตอนนี้แกจึงไม่ได้สนใจมารดากับคุณย่าสักเท่าไร
“ไม่ต้องหรอก ไปกินข้าวต่อเถอะ” แก้วมณีบอกอดีตลูกสะใภ้โดยไม่มองหน้า สองมือหยิบจับของเข้าชั้นอย่างต่อเนื่อง
“เอยช่วยดีกว่าค่ะ” หญิงสาวรั้นที่จะช่วย หญิงมากวัยปรายตามองแวบหนึ่ง ก่อนจะหันกลับมาสนใจเก็บของต่อ ไม่ได้เอ่ยห้ามอะไรอีก อยากทำนักก็ปล่อยให้ทำไป พอเก็บเสร็จสุพรรณวดีก็เอ่ยขึ้นอีก “คุณแม่ทานข้าวมาหรือยังคะ”
“ยัง” คนอายุมากกว่ายอมตอบ หากน้ำเสียงยังคงตึงนิด ๆ “ฉันซื้อเป็ดย่างมา แกะใส่จานไปให้ปลื้มกินสิ”
ใบหน้าหวานระบายยิ้ม ใจชื้นขึ้นมาเล็กน้อยที่ท่านยอมพูดดีด้วยในรอบหลายปี เธอมั่นใจมากกว่าคงเป็นเพราะท่านรู้เรื่
