คนใจร้าย
“เธอก็ไม่มีสิทธิ์มาประกาศว่าเป็นแม่ของลูกฉันเหมือนกัน!” ชายหนุ่มสวนกลับ ก่อนจะยอมปล่อยข้อมือเล็กให้เป็นอิสระเมื่อเดินมาถึงซอกทางเดินข้างกำแพงใกล้ประตูทางออกโรงเรียนที่ไม่ค่อยมีคนพลุกพล่าน มีเพียงรถยนต์ของผู้ปกครองที่มารับลูกหลานขับเข้า-ออกแบบประปราย เนื่องจากตอนนี้เป็นเวลาห้าโมงกว่า ๆ เด็กนักเรียนส่วนใหญ่ก็กลับบ้านกันไปหมดแล้ว หากยังมีอีกส่วนซึ่งเป็นเด็กโตที่เกาะกลุ่มเล่นกีฬากันอยู่ที่สนาม
และตอนนี้เด็กชายปลื้มก็นั่งกินขนมรอพ่อคุยธุระ พร้อมดูพี่ ๆ เล่นบาสเกตบอลอยู่ข้างสนามกับลุงสมานซึ่งเป็นคนขับรถส่วนตัวของสุดโปรด
“ทำไมเอยจะไม่มีสิทธิ์ ในเมื่อปลื้มก็เป็นลูกของเอย!” หญิงสาวสู้ไม่หลบสายตา ไม่หวั่นกลัวต่อแววตาดุกร้าวที่จ้องมาอย่างดุดัน
“ปลื้มไม่ใช่ลูกของเธอ” เขาลงน้ำหนักเสียงพูดชัดถ้อยชัดคำ
“ปลื้มเป็นลูกของเอย” สุพรรณวดีสวนขึ้นทันทีอย่างชัดถ้อยชัดคำไม่ต่างกัน
ชายหนุ่มจ้องดว
