ฮันเตอร์....
หลังจากผมไล่ยูมิออกไปผมก็ปวดหัวขึ้นมาอีกเพราะเมื่อกี้บอกเลยผมว่าโมโหมากดมโหจนปวดหัว ผมควานหากระปุกยาในเป้ที่หมอให้มาเพื่อบรรเทาอาการเพราะผมยังไม่มีเวลาเข้าไปรักษาอย่างจริงจังหมอก็เลยให้ยาแก้ปวดมาทานคือมันช่วยแค่บรรเทาอาการเท่านั้น พักนี้ผมปวดตาและปวดหัวพร้อมกันบางครั้งก็ปวดจนหัวจะระเบิดแต่ก็พยายามข่มอาการเอาไว้ไม่อยากให้ใครรู้แต่เรื่องที่ผมป่วยมีเพียงคนเดียวที่รู้เรื่องนั่นก็คือข้าวฟ่างที่ผมบอกเธอเพราะเธอพักนี้เธออยู่กับผมแทบจะทุกวันและผมก็ไม่อยากปิดบังอะไรเธอ ผมถึงยอมที่จะบอกความจริงเพื่อให้เธอได้บอกกับลูกว่าผมไปไหนถ้าหากวันนึงผมไม่อยู่หรือผมต้องไปรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาล
ผมหากระปุกยาทั้งที่ยังหลับตาอยู่บอกตามตรงว่าตอนนี้ผมลืมตาไม่ขึ้น
"หายาอยู่เหรอ" พอได้ยินเสียงคนที่ผมกำลังคิดถึงผมก็ลืมตาขึ้นมาทันที
"ฟ่าง "
"อื้มฉันเอง"
"เธอมาทำไม"
"ก็มาดูคนป่วยไงเห็นเพื่อนนายบอกว่าน
