บทที่ 42

1245 คำ

“แกรีบเคลียร์ของทุกอย่างออกจากโกดังให้หมดเลยนะ แล้วก็รีบไปกลบดานที่ไหนก่อนก็ได้ เดี๋ยวฉันจะโอนเงินที่เหลือไปให้ทีหลัง เผื่อยัยนั่นมันยังไม่ตายแล้วฟื้นมาให้ปากคำกับตำรวจ” ระหว่างกระซิบกระซาบ หญิงสาวก็มองไปรอบๆ ตัวเองว่ามีคนได้ยินรึเปล่า เมื่อแน่ใจว่าไม่มีเลย วางสายและถอนหายใจอย่างโล่งอก “ผู้หญิงคนนั้นคือใคร?” แต่ก่อนที่เธอจะเดินออกจากบริเวณนั้น หญิงสาวกลับรู้สึกหนักที่ไหล่จนทำให้เธอต้องหยุดเดิน เสียงเย็นๆ ที่แสนคุ้นเคยดังขึ้น แพทตี้จึงรีบหันกลับไปมองอย่างรวดเร็ว ถึงได้พบกับพอชที่ไม่รู้ว่ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร พอชมองหน้าหญิงสาวตรงหน้าอย่างต้องการหาคำตอบ วันนี้เขามาคุยงานกับลูกค้าที่ห้างสรรพสินค้าแห่งนี้ และก่อนที่จะกลับบ้านดันเจอแพทตี้ทำตัวลับๆ ล่อๆ ด้วยความสงสัยชายหนุ่มจึงเดินตามเธอมา และได้ยินบทสนทนาทั้งหมด “คะ? ใครคะ? แล้วพอชมาทำอะไรที่นี่?” แพทตี้พยายามกลบเกลื่อน แต่ไม่ได้ช่วยทำให้พอ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม