ลินลดาที่ไม่ทันได้ตั้งตัวอะไรมองแผ่นหลังของเด็กหนุ่มที่กำลังเดินเข้าห้องน้ำไปอย่างยิ้มๆ นี่เขาเป็นแค่เด็กอายุ 19 ปีจริงหรือเปล่า? ทำไมถึงทำให้เธอใจเต้นและยากต่อการควบคุมได้ขนาดนี้เนี่ย
ลินลดาหยิบแก้วน้ำก่อนจะเทน้ำเปล่าและยกดื่มเพื่อดับกระหายจนหมดแก้ว เธอเลือกที่จะรอกินอาหารพร้อมมาร์ติน ถึงเด็กหนุ่มจะบอกว่าเขาไม่ค่อยจะทานอาหารเช้าเท่าไร แต่ถ้าอยู่กับเธอผู้เห็นว่าอาหารเช้าเป็นเรื่องสำคัญเขาก็จะต้องทานมันด้วย
“อ้าว ทำไมยังไม่ทานอีก ไส้กรอกเย็นชืดหมดแล้วผมว่า” มาร์ตินที่เดินออกมาจากห้องน้ำเอ่ยถามอย่างสงสัย เขาเดินเข้ามานั่งเก้าอี้ตรงข้ามลินลดา
“ก็รอเด็กไม่ค่อยกินข้าวเช้าอย่างคุณไง” หญิงสาวบอกก่อนจะใช้ส้อมจิ้มไส้กรอกยื่นไปวางบนจานให้เขา ก่อนจะจิ้มอีกชิ้นเพื่อมาวางบนจานตัวเอง
“ขอบคุณครับ” เด็กหนุ่มอดยิ้มกับความใส่ใจของหญิงสาวไม่ได้ เขาหั่นไส้กรอกในจานของตัวเองก่อนจะเอาเข้าปากแล้วเคี้ยวอย่างเ
