‘เออๆ จะคบใครก็ดูๆ ด้วยนะแก ฉันเป็นห่วง... กลัวจะเหมือนอีพี่พอช…’ ลินลดารู้สึกสะอึกไปเมื่อเพื่อนพูดถึงอดีตคนรักของเธอ แต่หญิงสาวรู้ดีว่าหมวยไม่ได้ตั้งใจจะพูดทำร้ายจิตใจเธอ ลินลดาเลยยิ้มและไม่พูดอะไรไป ในที่สุดเรื่องมันก็หลายปีจนเธอแทบจะลืมเลือนเขาออกไปจากหัวใจแล้ว
ลินลดานิ่งไปสักพักเพราะคิดถึงบทสนทนาที่คุยกับหมวย จนมาร์ตินที่เริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติเลยสะกิดที่ต้นแขนของหญิงสาวเล็กน้อย
“ลินลดา… เป็นอะไรหรือเปล่าครับ?” เด็กหนุ่มเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง
“ปะ…เปล่า พอดีลดาเป็นห่วงซาร่านิดหน่อย นี่จะไประยองยังไม่ได้บอกเลย…” ลินลดารีบบอกเรื่องของซาร่า เธอก็ค่อนข้างเป็นห่วงด้วยเช่นกัน
“ไม่มีอะไรหรอกครับ ไปวันนี้พรุ่งนี้ก็กลับ” มาร์ตินบอกพลางยกมือลูบหัวลินลดาอย่างต้องการจะปลอบเพื่อให้หญิงสาวคลายกังวล
“ค่ะ…” ฝ่ามือหนาแสนอบอุ่นที่เธอสัมผัสได้ทำให้หญิงสาวคลายกังวลไปในทันที
เมื่อเห็นลินลดามีสีหน้าที่
