ทางด้านนะโมขณะนอนเล่นที่กระท่อม เนื่องจากไม่มีงานการที่ไหนต้องไปทำ เพราะอาชีพของเขาคือเลี้ยงช้าง และรอเอาช้างไปรับจ้างตามงานต่าง ๆ เท่านั้น ซึ่งก็ดูสบาย หากแต่ว่าก็ไม่ดีทั้งหมด เพราะถ้าไม่มีใครจ้างเลย ก็ไม่รู้จะเอารายได้ในส่วนไหนดำรงชีวิต
แต่ทว่าเขาตัวคนเดียว ไม่มีลูกเมียต้องดูแล จึงไม่ได้เดือดร้อน ส่วนพ่อแม่ของเขาก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง เนื่องจากมีที่ทาง ไหนจะไร่นาอีก
ในเวลาที่กำลังนอนไขว่ห้างฟังเพลงหมอลำจู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์ขับเข้ามาในบ้าน จึงดันตัวลุกขึ้นดู เห็นตาไหวหอบหน่อไม้พะรุงพะรังเต็มไม้เต็มมือ นะโมจึงเอ่ยถามด้วยใบหน้าสงสัย
“เอาหน่อไม้มาแต่ไส เป็นหยังคือหน่อใหญ่แท้ตาไหว” (เอาหน่อไม้มาจากไหน ทำไมหน่อใหญ่จังตาไหว)
“แถวฝายพุ้นละ มึงมีถุงบ่” (แถวฝายนู่นแหละ มึงมีถุงไหม)
“คิดว่าสิเอาหน่อไม้มาฝากที่แท้มาขอถุง” (คิดว่าจะเอาหน่อไม้มาฝาก ที่แท้มาขอถุง)
“แม่น” (ใช่)
“บ่น่าเ
