ภีมก้าวลงจากรถอย่างสง่างาม แววตาคมกริบกวาดมองสองแม่ลูกเหมือนสิ่งของที่เขา “ซื้อมา” มากกว่าจะเป็นมนุษย์
“ยินดีต้อนรับ…คนที่ทำให้บ้านตัวเองเกือบถูกยึด” เขาพูดช้าๆ แต่แฝงไปด้วยความเย้ยหยัน ก่อนสายตาจะหันไปหยุดที่คุณเพ็ญพร “โดยเฉพาะคุณน่ะ คุณเพ็ญพร คนที่ขายเกียรติของตัวเองแลกกับไพ่พนันราคาถูกๆ…คิดว่าน่าสมเพชสิ้นดี”
เพียงฟ้าสะดุ้งเฮือก รีบหันไปมองมารดา น้ำตาเอ่อคลอในตา เธอไม่เคยได้ยินใครพูดใส่มารดาด้วยถ้อยคำดูแคลนเช่นนี้มาก่อน คุณเพ็ญพรเม้มริมฝีปากแน่น สายตาแดงก่ำด้วยความอับอายและเจ็บปวด นางแทบยืนไม่อยู่ แต่ก็ฝืนเอ่ยเสียงสั่น “คุณภีม…ฉันยอมรับผิดทุกอย่าง แต่ไม่จำเป็นต้องเหยียบย่ำกันขนาดนี้…”
ภีมหัวเราะเบาๆ “เหยียบย่ำงั้นหรือ? ผมว่ามันยังไม่ถึงครึ่งของสิ่งที่คุณเคยทำไว้เสียด้วยซ้ำ”
เพียงฟ้าหันไปมองมารดาด้วยความงุนงงสุดขีดในหัวใจ ทำไมเขาถึงเกลียดชังมารดาของเธอถึงเพียงนี้? มันไม่ใช่แค่เรื่องหน
