เธอกลายเป็นสาวเต็มตัวแล้ว
594 คำ
“อ่า...ทำไมรู้สึกว่าหินยิ่งเปล่งประกายนะ โอวว ยิ่งเวลาใกล้เข้ามาแบบนี้ หัวใจของฉันก็ยิ่งรู้สึกกลัว...กลัวอย่างบอกไม่ถูก”
กลัวอะไรก็ไม่อาจรู้ได้ แต่ที่แน่ ๆ
“ฉันกลัวใจตัวเองเหลือเกิน”
หญิงสาวยืนนิ่งกลางธารน้ำอุ่น ขณะผมดำขลับยาวสลวยราวเส้นไหมร่ายรำในสายน้ำ สองเต้าอวบขาวกระเพื่อมตามแรงเต้นหนักของหัวใจ ยอดปถุมถันล้อเล่นกับสายน้ำอย่างเย้ายวน ชวนให้ความเป็นชายดิ้นเดือดอย่างห้ามไม่อยู่
“อ่า....” ชายหนุ่มวัยยี่สิบห้ายืนอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ด้วยใจกระสัน อยากจะกระโจนลงไปในธารน้ำแล้วจัดการหญิงสาวให้หนำใจเสียตอนนี้เลย
‘ไม่เจอกันซะนาน...สวยกว่าเดิมเยอะเลย!’
ความสวยแสนเย้ายวนชวนลุ่มหลง จนเขาไม่อาจถอนตัวได้ ราวกับโดนเป่ามนต์สะกดจนอยู่หมัด
‘เธอต้องเป็นของเราสิ’ ผาภูมิบอกตัวเองให้ทำในสิ่งที่ต้องการเสียที แม้ลุงผู้ใหญ่บุญแสนจะห้ามไม่ให้เขาแตะต้องเธอเด็ดขาด หากเธอไม่ยินยอมพร้อมใจ
‘เรื่องอะไรจะปล่อยไปอีก เธอตั้งใจจะยั่วเราชัดๆ งั้นก็...เริ่มกันเลยดีกว่า’
ผาภูมิยิ้มร้าย สายตาวาวโรจน์ ถอดเสื้อผ้าของตัวเองโยนทิ้งบนแผ่นหิน แล้วสาวเท้าอย่างใจเย็น เดินเปลือยเปล่าล่อนจ้อน โชว์อาวุธคู่กายที่กำลังผงาดเพื่อล้มศัตรู ออกไปหยุดยืนเท่ ๆ ตรงริมธารน้ำ
“รอพี่อยู่เหรอ?”
“อะ...”
เสียงทักทายจากข้างหลัง ทำให้ลดาละมัยตกใจจนชะงัก หันกลับมามองคนที่ยืนผงาดอยู่บนแท่นหินริมธารน้ำอย่างคาดไม่ถึง ไม่คิดไม่ฝันว่าจะมีใครอื่นหาสถานที่ลับแห่งนี้เจอ
“พี่ผาเหรอ?”
ผาภูมิยิ้มอย่างมั่นใจในความหล่อและความล่ำของตัวเอง...ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่ได้เห็นไอ้จ้อนเจ็ดนิ้วของเขาแล้วไม่ตาถลน
“ใช่ คนที่รอลดาอยู่ไง”
ลดาละมัยจ้องมองเรือนกายกำยำแข็งแกร่งของเพื่อนรุ่นพี่สมัยเด็กด้วยสายตาร้ายไม่แพ้กัน...นี่ไม่ใช่ท่อนเนื้ออันแรกที่เธอได้เห็นหรอกนะ เพราะตอนเรียนพยาบาล เธอเคยเห็นมาบ้างแล้วล่ะ
“คิดจะทำอะไรเหรอ?” เธอถามอย่างใจเย็น ไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวอะไรทั้งนั้น แม้รู้เต็มอกว่าจุดประสงค์ของผาภูมิไม่ใช่เรื่องดีต่อพรหมจรรย์ของเธอ
“ทำในสิ่งที่ผู้ใหญ่ของพวกเราอยากให้ทำไง”
เธอหรี่ตามองเขาอย่างขบขัน “พี่ผานี่เชื่อฟังพ่อแม่จัง เป็นเด็กดีตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอ”
“ก็ตั้งแต่ที่ลดากลับมาไง” เขาเอ่ยพลางสาวรูดลำเนื้อขนาดเจ็ดนิ้วของตัวเองอย่างโอ้อวด “พี่รอลดามานานแล้วนะ มาเป็นเมียของพี่เถอะนะ”
“ถ้าพี่ผาไม่อยากเจ็บตัว อย่าลงมาเลยนะคะ”
เธอเตือนด้วยความหวังดี แต่ผาภูมิกลับหัวเราะอย่างขบขัน สาวเจ้าคิดว่าขู่แค่นี้แล้วเขาจะกลัวจนเอ็นหด ไม่กล้าทำอะไรเธองั้นหรือ
“ตัวเล็กแค่นี้ คิดจะทำอะไรผู้ชายตัวโตฮึ ทำไมรึ ลดาจะต่อยพี่เหรอ”
ไม่เลย...เธอไม่จำเป็นต้องทำอะไรเขาทั้งนั้น เพราะที่ผ่านมาตลอดสิบปี ผู้ชายที่คิดจะลวนลามเธอ ต้องเจ็บตัวหรือได้เลือดก่อนจะถึงตัวเธอทุกคน...
จนเธอแอบคิดว่าตัวเองคือความโชคร้ายของผู้ชายหื่นกามไปซะแล้ว !
- ผู้เขียน
