แก้วนั่งมองหน้าคนที่ตัวเองกำลังทำแผลให้ก็ได้แต่สงสาร ไม่รู้เรื่องราวเป็นเช่นไรกันแน่ นาเดียร์ถึงได้มีสภาพอย่างที่เห็น เธอไม่น่ากลับไปนอนบ้านเลยจริงๆ หากเธออยู่ด้วยคงช่วยห้ามนาเดียร์ หรือไม่ก็ช่วยนาเดียร์ไม่ให้ถูกเสี่ยต่อว่า
“ทำไมไม่ใจเย็นให้มากกว่านี้หน่อย เห็นไหมได้เรื่องเลย”
“ใจเย็นแล้วค่ะ แต่มันทนไม่ไหวจริงๆ”
“เจ็บมากไหมล่ะเนี่ย แผลลึกอยู่นะหนังเปิดเลย ไปหาหมอไหม เดี๋ยวพี่ไปบอกเสี่ยให้”
“ไม่ต้องหรอกค่ะพี่แก้ว แค่ทายาก็พอขืนไปบอกเสี่ย เสี่ยคงได้หาว่าเดียร์เรื่องมาก สำออยอีก” พูดแล้วก็พานน้อยใจอยากร้องไห้ออกมาเสียจริง แต่ก็ต้องกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้มันไหลออกมา
“เราก็คิดไปนั่น เกิดแผลอักเสบติดเชื้อขึ้นมาจะทำยังไง พี่ก็ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญในการทำแผลสักหน่อย”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เดี๋ยวกินยาแก้อักเสบก็หาย ขอบคุณพี่แก้วนะคะ”
“เอาอย่างนั้นก็ตามใจ เดี๋ยวพี่ไปทำข้าวต้มร้อนๆ มาให้กินแล้วกันจะได้กิ
