วันนี้ปณิตาขับรภพามารดาพร้อมกับลูกสาวมาซื้อของในตัวเมืองเชียงราย เพื่อจัดเตรียมงานทำบุญให้กับบิดาที่ล่วงลาลับจากไปในวันพรุ่งนี้ ก่อนกลับบ้านต้องแวะไปยังสนามบินเพื่อรอรับกฤษณะและกนกอรที่เดินทางมาร่วมงานด้วย เนื่องจากตอนที่บิดาเสียชีวิตเธอไม่ได้แจ้งข่าวให้กับคนทั้งคู่ได้รับรู้ พอมาถึงทำบุญใหญ่สองพี่น้องจึงไม่พลาดที่จะมาร่วมงานให้ได้
ปณิตายืนรอคนทั้งคู่ที่ประตูทางออกเพียงแค่ 10 นาทีเท่านั้น ทั้งกฤษณะและกนกอรพากันเดินออกมาข้างนอก โบกมือทักทายให้ได้เห็นมาแต่ไกล ตอนแรกปณิตายิ้มกว้างแต่พอเมื่อเห็นบุคคลที่ 3 เดินร่วมทางมาด้วยถึงกับยิ้มไม่ออก
“รอนานหรือเปล่าโรส เครื่องดีเลย์ไปตั้งครึ่งชั่วโมง”
“ไม่นานหรอกฉันก็เพิ่งมา ขอบใจนะที่เดินทางมาหาถึงที่นี่เลย ใครเลี้ยงลูกให้เธอน่ะอร?”
“สามีสิยะ ทุกวันนี้เป็นพ่อบ้านอยู่ติดบ้าน ฉันก็เลยใช้ให้เลี้ยงลูกแทนสักสองวัน แล้วนี่แม่อยู่ไหนอ่ะ ฉันจะได้ไปกอดให้กำลัง
