สุดท้ายปณิตาไม่รอที่จะให้ถึงกำหนดเดินทางเดิมที่วางแพลนเอาไว้ เพียงแค่รุ่งสางของเช้าวันใหม่หญิงสาวก็รีบลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ จับจูงมือลูกสาวสุดที่รักออกเดินทางไปยังสนามบิน เพื่อเดินทางกลับไปยังบ้านเกิดที่นานทีปีละครั้งถึงจะได้กลับไปเยี่ยมเยือนบิดามารดาผู้ให้บังเกิดเกล้า ซึ่งทุกวันนี้ก็แก่ชราขึ้นมากแล้ว
ทันทีที่เห็นลูกสาวและหลานสาวเดินออกมาจากประตูทางออกของสนามบินจังหวัดเชียงราย ทั้งปณิตาและลูกสาวก็รีบเดินเข้าไปโผกอดทั้งพ่อและแม่ร้องไห้ดีใจเมื่อเจอหน้ากัน คุณตาสำรวยทั้งที่เพิ่งออกจากโรงพยาบาลมาได้เมื่อไม่กี่วันมานี้ พอร่างกายแข็งแรงขึ้นมาหน่อยก็ขับรถมารับลูกสาวและหลานสาวสุดที่รักด้วยตัวเอง ชายชราที่ผ่ายผอมกำลังโอบกอดหลานสาวที่แสนน่ารัก ร้องไห้ดีใจอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนเลย
"ตาร้องไห้ทำไม" ฝ่ามือน้อย ๆ ปาดเช็ดน้ำตาให้อย่างเบามือ
"ตาคิดถึงฟ้าใส ดีใจที่ฟ้าใสมาหาตา"
ปณิตาจ้องมองภาพตรงหน้าทั้
