“อุ้ม!!!”
เสียงตะโกนด้วยความตื่นตระหนกของวิศรุตดังขึ้น ท่ามกลางเสียงแก้วที่ตกแตกเกลื่อนกระจายอยู่เต็มพื้นและเสียงผู้คนที่ตื่นตกใจกรีดร้อง บางคนก็ถอยกรูหลบฉากคนที่จู่ๆ ก็พุ่งเข้าใส่จนล้มกลิ้งอยู่บนพื้นที่เต็มไปด้วยเศษแก้ว แขกเหรื่อรอบข้างต่างพากันใจหายใจคว่ำไปตามๆ กัน ก่อนจะเพ่งเล็งมาที่หญิงสาวที่ยืนอยู่ใกล้คนเจ็บมากที่สุด
“เมื่อกี้เหมือนฉันจะเห็นว่าภรรยาคุณอธิปกผลักผู้หญิงคนนั้นล้มลงไปนะ”
เสียงแขกคนหนึ่งดังขึ้น ก่อนที่คนอื่นๆ จะหันไปมองนริศตาด้วยสายตากล่าวหา เธอได้แต่เม้มปากอย่างทำอะไรไม่ถูก ยังไม่ทันได้เอ่ยปากพูดก็มีร่างหนึ่งพุ่งผ่านข้างตัวไปอย่างรวดเร็ว ตรงเข้าอุ้มอลิสาที่นอนเจ็บเอาไว้ในอ้อมอกก่อนที่วิศรุตจะถึงตัวหล่อนเสียอีก สีหน้าเคร่งเครียดเต็มไปด้วยความร้อนรนระคนเป็นห่วงจับใจ ค่อยๆ ปัดเศษแก้วตามตัวอลิสาออกจนหมด ไม่สนใจเลยว่าความแหลมคมจะบาดเข้าเนื้อตัวเองหรือไม่
สักพักอลิสาก็ลืม
