บทที่ 1 ตั้งครรภ์ 4
754 คำ
“เรานอนด้วยกันแค่ครั้งเดียว ผมคงไม่โชคร้ายขนาดนั้นหรอกมั้ง” เขาหันมากระตุกยิ้มให้เธอ ความเสียดสีในดวงตาช่างบาดตาและบีบหัวใจเธอแน่นจนเจ็บปวดไปหมด “อีกอย่างคุณก็คงไม่ไร้เดียงสาถึงขนาดไม่รู้จักป้องกันตัวเองด้วย สมัยนี้ยาคุมหาซื้อได้ไม่ยาก”
นริศตายิ้มขื่น
“ยาคุมก็ไม่ได้ป้องกันได้ร้อยเปอร์เซ็นต์หรอกนะคะ”
“คุณท้องจริงๆ เหรอ” อธิปกขมวดคิ้วเป็นร่องลึก เลื่อนสายตาจ้องมาที่หน้าท้องเธอเขม็ง สีหน้าฉายชัดถึงความยุ่งยาก บ่งบอกว่าไม่ได้ยินดีกับเรื่องนี้เลยสักนิด
“คุณอยากให้ฉันท้องรึเปล่าล่ะ” เธอไม่ตอบแต่ย้อนถามกลับ
อธิปกเม้มริมฝีปากแน่น สีหน้าดูเคร่งเครียดเย็นชามากกว่าเดิม ก่อนจะเบนหน้าหนีมองไปยังถนนเบื้องหน้า
ไม่ตอบก็เท่ากับปฏิเสธแล้วใช่ไหม?
นริศตาเก็บความผิดหวังซ่อนไว้ในใจลึกๆ ฝืนยิ้มจืดเจื่อน บางทีเธออาจจะหวังมากเกินไปที่อยากจะให้ลูกได้มีพ่อ จึงลองเสี่ยงถามเขาดูสักครั้ง แต่เธอดันลืมไปว่าอธิปกไม่รักเธอเลย ไม่เคยรัก แล้วเขาจะยินดีที่มีลูกกับเธอได้อย่างไรกันล่ะ
คิดอะไรตื้นๆ !
“อย่าถามอะไรไม่เข้าท่าแบบนี้อีก” เขาสั่งเสียงเฉียบ พลางละสายตาไปยังสมาร์ตโฟนที่มีสายเรียกเข้า ทั้งที่ก่อนหน้านั้นเขาแทบไม่สนใจเธอหรือสิ่งรอบข้างเลยด้วยซ้ำ ปลายนิ้วเรียวยาวกดรับสายราวกับกลัวว่าคนปลายทางจะรอนาน
“ว่าไงอุ้ม เป็นอะไร”
นริศตาแค่นเยาะอยู่ในลำคอ ความอ่อนโยนของสามีเธอมีไว้แค่เฉพาะคนๆ เดียวเท่านั้นจริงๆ ความรักความอบอุ่นทั้งหมดของอธิปกนั้นมอบให้แด่อลิสาไปหมดแล้ว ต่อให้เธอเรียกร้องอ้อนวอนให้ตายก็ไม่มีวันได้รับจากเขา
ไม่รอให้เขาพูดจบ นริศตาก็เปิดประตูก้าวลงจากรถทันทีที่รถจอดรอสัญญาณไฟจราจร ข้ามถนนไปฝั่งตรงข้ามโดยไม่สนใจสายตาขุ่นเข้มของเขาที่มองตามหลัง ขมวดคิ้วมุ่นแสดงความไม่พอใจ ทำไมเธอต้องรอให้เขาเอ่ยปากไล่ด้วยล่ะ ในเมื่อรู้ดีอยู่แล้วว่าทุกครั้งที่อลิสาโทร. มา เขาจะต้องรีบแจ้นไปหา และมักจะแตะโด่งเธอออกจากรถเป็นประจำ
ครั้งนี้เธอจะไม่ยอมลดค่าตัวเอง ขอรักษาศักดิ์ศรีอันน้อยนิดไว้บ้างเถอะ!
หญิงสาวสบสายตาจ้องเขม็งของสามีอย่างไม่สะทกสะท้าน คิ้วเขาขมวดมุ่นเป็นปมใหญ่คล้ายจะสั่งให้กลับมาขึ้นรถ แต่เธอเลือกทำตรงกันข้าม โบกแท็กซี่ที่ขับผ่านมาพอดีจากไปอย่างไม่แยแส นั่งนิ่งหลับตาคิดทบทวนถึงการแต่งงานระหว่างเรา
เธอกับอธิปกไม่ได้รักกัน เราแต่งงานกันเพราะการคลุมถุงชนของคุณปู่เอื้อ ท่านใช้โรคภัยและความตายมาบีบบังคับแกมขอร้องหลานชายบนเตียงคนไข้เมื่อสองปีก่อน อธิปกต้องจำใจตอบตกลงทั้งที่ไม่เต็มใจ ส่วนเธอก็เห็นแก่ตัวเกินกว่าจะเอ่ยปากปฏิเสธ เพราะความรักที่มีให้เขา หลงละเม้อเพ้อพกว่าอยู่ๆ กันไป เขาคงเห็นความดีความรักและเอาใจใส่ของเธอ อาจเปลี่ยนใจหันมารักเธอบ้างในสักวัน
แต่เธอคิดง่ายและฝันหวานเกินไป...
อยู่บ้านเดียวกัน ห้องเดียวกัน นอนร่วมเตียงกันมาสองปี สามีกลับทำเหมือนเธอไม่มีตัวตน เทียบไม่ได้แม้แต่อากาศที่ลอยอยู่รอบๆ ตัวเขา เธอเป็นเพียงสิ่งสกปรกที่น่าชิงชังรังเกียจในสายตาเขา เป็นผู้หญิงใจง่ายที่ยอมแต่งงานเพราะหวังเงินทอง เป็นคนเห็นแก่ตัวที่แยกเขากับคนรัก เขาเกลียดเธอถึงขั้นอยากจะลบร่องรอยทุกอย่างของเธอออกไปจากชีวิตเขาตั้งแต่วันแรกของการแต่งงานเสียด้วยซ้ำ โดยเฉพาะเมื่อครู่ที่พูดคุยกันเรื่องลูก ก็ยิ่งตอกย้ำทำให้เธอมั่นใจว่าอนาคตข้างหน้าของเขา ไม่เคยมีเธอกับลูกรวมอยู่ในนั้นด้วย
ถึงจะปวดใจที่ต้องสูญเสียครอบครัวเพียงคนเดียวที่เธอเหลืออยู่ แต่นริศตาก็จำต้องยอมรับความจริงที่โหดร้ายว่าเธอไม่มีอนาคตร่วมกับอธิปกเลย
ไม่มีและไม่เคยมี...
ทั้งเมื่อก่อน ตอนนี้และวันข้างหน้า!
- ผู้เขียน
