บทที่ 26
Denial Talk
“ปะป๋าขา~”
“ว่าไงครับคนสวย” ทันทีที่ผมเปิดประตูเดินเข้ามาในห้องนอน หลังจากที่ออกไปคุยงานข้างนอกมา ลูกสาวคนสวยของผมก็วิ่งมากอดเอวสอบผมทันทีอย่างออดอ้อน
“ปะป๋าไปไหนมาคะ น้องแอลหาทั่วบ้านเลยเมื่อกี้” เอลล่าเงยหน้ามาถามผมด้วยสีหน้ามู่ทู่อย่างที่เธอชอบทำเวลาเริ่มจะงอนผม
“ป๊าออกไปคุยงานกับอาแซคครับ” ใช่ครับ จริงๆ แล้วเมื่อกี้ผมออกไปคุยงานทางโทรศัพท์กับไอ้แซค แต่พอคุยเสร็จไอ้ดั๊กมันก็ทักแชทกลุ่มที่เงียบมานานขึ้นมาพอดี ผมจึงนั่งคุยกับพวกมันก่อน แล้วบวกกับพ่อผมทักมาอีกคนเลยยาวไปหน่อย
“อ๋อค่ะ น้องแอลกับมะมี้เก็บของเสร็จแล้วค่ะ”
“ครับ”
“ปะป๋าขา~” ผมเลิกคิ้วขึ้นเมื่อลูกสาวเรียกผมอีกครั้งพร้อมกับยื่นมือไปลูบหัวลูกเล่นอย่างเอ็นกับท่าทางออดอ้อนของลูก และดูเหมือนลูกกำลังจะขออะไรบางอย่างกับผม แต่เธอก็ไม่พูด กลับหันไปมองแม่ตัวเองอย่างมิล่าที่นั่งอยู่บนเตียงแทน เหมือนจะขอความช่วย
