“ถ้าต้องตายเพียงเพราะผู้หญิงคนเดียว คุณยอมได้อย่างนั้นเหรอ” คุณสาธิตเอ่ยถามเสียงจริงจัง
“ในเมื่ออยู่ไปก็ไร้ความหมาย ถ้าน้ำไม่ได้อยู่ข้างๆ ผม ผมก็คงไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อแล้วล่ะ” เวคินเอ่ยออกมาอย่างสิ้นหวัง วิธีที่ทำอยู่มันไม่ใช่วิธีของนายหัวเลย แต่เป็นวิธีของคนสิ้นคิดคนหนึ่งเท่านั้น เพราะมันคิดไม่ออกจริงๆ ว่าทำยังไงถึงจะได้พบน้ำริน
“งั้นก็แล้วแต่คุณแล้วกัน ผมก็คงได้แต่ให้คนส่งข้าวส่งน้ำ ส่วนคุณจะกินไม่กินก็เรื่องของคุณ” คุณสาธิตเดินกลับเข้าไปในบ้าน ปล่อยให้เวคินยังอยู่ตรงนั้น และไม่นานหลังจากที่คุณสาธิตเข้าไป ก็มีสาวใช้นำอาหารมาเสิร์ฟ แต่เวคินก็ไม่ได้แตะต้องน้ำและอาหารแต่อย่างใด
เขายังคงรอคอยอยู่ที่เดิม ตอนนี้คนที่ทรมานไม่ใช่เวคินคนเดียว แต่เป็นน้ำรินที่เริ่มทนไม่ไหวที่เห็นเขาทรมานตนเองเพราะเธอ เขาไม่รับอะไรเข้าไปในร่างกายเลยตั้งแต่เมื่อวาน และยังคงนั่งอยู่ที่เดิม นี่ก็ครบวันแล้ว การไม่ก
