บำเรอรักเมียไร้ราคา

การเดินทางครั้งใหม่...1

“นายหัวให้น้ำเอาลูกออก แต่น้ำไม่ยอม น้ำก็เลยจะไปจากที่นี่” น้ำรินเอ่ยออกมาแทบจะไม่เป็นคำ เสียงสะอื้นที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวดของบุตรสาว ทำให้นางนารีรั้งร่างบุตรสาวเข้ามาในอ้อมกอด เมื่อได้กอดอันอบอุ่นจากมารดา หญิงสาวก็ร้องไห้ออกมามากกว่าเดิมอีก ทำให้ผู้เป็นมารดาทรมานหัวใจเป็นอย่างมาก ทำไมบุตรสาวของนางต้องมาตกอยู่ในชะตากรรมที่คล้ายคลึงกับตนเอง มันเดจาวูยังไงก็ไม่รู้ จะต่างกันก็แค่ว่านางได้รับความรักจากสามี แต่กลับถูกกีดกันจากครอบครัวของเขา แต่บุตรสาวกลับไม่ได้รับความรักจากนายหัวเวคิน เขามีเพียงความใคร่ให้กับบุตรสาวเท่านั้น

“เราจะไปด้วยกัน” นางนารีเอ่ยออกมาทั้งที่ยังกอดบุตรสาวไว้ด้วยความเศร้าใจ นางไตร่ตรองอยู่นาน กว่าที่จะเอ่ยออกมาเช่นนั้น ถึงเวลาเสียทีที่บุตรสาวจะได้กลับไปอยู่ในฐานะที่แท้จริง ฐานะที่นางพรากมันมาจากบุตรสาวตั้งแต่บุตรสาวยังไม่เกิด หวังว่าบิดาของน้ำรินจะยอมรับในตัวบุตรสาว เพื่อที่เธอจะได้ไม่ลำบาก เพราะต้องหาเงินเลี้ยงบุตรตัวน้อยที่จะเกิดมาเพียงลำพัง

“ไปไหนคะ” น้ำรินเอ่ยถามมารดาด้วยความสงสัย ตั้งแต่เกิดมาเธอก็เห็นมารดาอยู่ที่นี่แล้ว แล้วมารดาจะยอมย้ายจากที่นี่ตามเธอไปอย่างนั้นหรือ นั่นแปลว่ามารดาอาจจะไม่ได้กลับมาหาญาติที่เหลือที่อยู่ที่นี่อีกตลอดชีวิตเลยก็ว่าได้

“ไปหาพ่อของลูก” นางนารีตัดสินใจเอ่ยออกมาช้าๆ แต่ทว่ามันชัดเจนในความรู้สึกของน้ำริน เธอรับรู้มาตลอดว่าเธอไม่มีพ่อ พ่อของเธอเสียตั้งแต่ยังไม่เกิด แต่ความจริงแล้วเธอมีพ่ออยู่อย่างนั้นหรือ เธอกำลังรู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก

“พ่อ นี่น้ำยังมีพ่ออยู่เหรอคะ” น้ำรินเอ่ยถามมารดาทันที ตอนนี้เธอเต็มไปด้วยความสงสัย

“ใช่ น้ำมีพ่อ และแม่ก็พาน้ำมาอยู่ที่นี่เพื่อหนีพ่อเขา แม่ไม่รู้ว่าตอนนี้พ่อเขาแต่งงานใหม่หรือมีครอบครัวใหม่หรือยัง แต่แม่เชื่อว่าคนดีๆ อย่างพ่อเขา ต้องช่วยดูแลน้ำและลูกให้มีความสุขแน่ๆ” นางนารีเอ่ยออกมาหลังจากที่นึกถึงอดีตคนรัก เขาดีกับเธอทุกอย่าง เธอกับเขาแต่งงานกันทั้งที่ผู้ใหญ่ฝ่ายชายไม่เห็นด้วย ไม่นานเธอก็ตั้งครรภ์เขาดีใจมากที่รู้ว่าเธอกำลังตั้งครรภ์ แต่ความสุขมันก็อยู่กับเธอได้ไม่นาน เมื่อแม่ของเขากลั่นแกล้งเธอทุกอย่างเพราะไม่พอใจสะใภ้ที่มีบิดามารดาเป็นเพียงแค่คนรับใช้ของครอบครัวเวคิน

ด้วยความที่กลัวว่าทางฝ่ายมารดาของสามีจะเล่นแรงจนเธอไม่สามารถรักษาชีวิตของบุตรสาวไว้ เธอจึงเลือกที่จะหนีออกมา เพราะไม่อยากให้อดีตสามีต้องมาเลือกระหว่างเธอกับมารดาของเขา ซึ่งตอนนี้มารดาของเขาเสียชีวิตลงแล้ว คงจะไม่มีใครคิดไม่ดีกับน้ำรินอีกแล้ว น้ำรินจะได้อยู่ในฐานะที่เธอควรอยู่เสียที ไม่ใช่อยู่ในฐานะลูกแม่บ้านจนๆ ที่ทำหน้าที่รับใช้ครอบครัวของนายหัวเวคิน ปล่อยให้นายหัวเวคินมองบุตรสาวของนางเหมือนดอกไม้ข้างทางแบบนี้

ยิ่งบอกให้บุตรสาวของนางไปทำแท้ง นายหัวเวคินยิ่งไม่เหมาะที่จะเคียงข้างบุตรสาวของนาง นางหวังว่าการตัดสินใจครั้งนี้จะนำมาซึ่งความสุขให้แก่บุตรสาว จะได้มีความสุขกับชีวิตดีๆ ไม่ต้องมาร้องไห้เสียใจกับเรื่องเดิมๆ ซ้ำๆ แบบนี้