ตอน 39
วาคินปรายตามองต่ำ เสียงทุ้มแหบพร่า
“ที่ห้ามผมเมื่อกี้… เป็นห่วงผมเหรอ?”
ยูจินเชิดหน้าขึ้นทันที ตอบเสียงแข็ง
“เปล่าค่ะ ฉันแค่ทำตามหน้าที่… ครบสัญญาสามวัน เราก็หมดหน้าที่ลูกจ้างกับเจ้านาย”
คำพูดนั้นบาดลึกกว่ามีด วาคินชะงักไปเสี้ยววินาที ก่อนยกยิ้มเย็นชา
“ทำเพื่อเงินหนึ่งล้านสินะ…”
เสียงนั้นทำให้เลือดยูจินสูบฉีด เธอกำหมัดแน่นด้วยความเจ็บปวดและโกรธแค้น ก่อนจะ ฟาดฝ่ามือ ลงบนใบหน้าคมเต็มแรง
เพี้ยะ!!!~ เสียงดังสะท้อนก้องในห้องสลัว
แรงฝ่ามือทำให้ใบหน้าคมหันไปตามแรงตบทันที กล้ามกรามเกร็งแน่น เส้นเลือดขมับปูดชัด ความเงียบชั่ววินาทีกดทับจนเหมือนอากาศหยุดไหลเวียน
วาคินค่อยๆ หันกลับมา ดวงตาคมกริบวาวโรจน์ด้วยแรงโทสะปนความเจ็บลึกๆ ที่ไม่ยอมเอ่ยออกมาเสี้ยวหน้าที่ถูกตบแดงฉาน แต่รอยยิ้มบางกลับคืบคลานขึ้นมาบนริมฝีปาก
“แรงใช้ได้…” เสียงทุ้มต่ำกระซิบแผ่วเย็นเยียบ แต่ดังก้องจนยูจินใจสั่น
“กล้
