ตอน 38
แสงไฟสลัวภายในเซฟเฮ้าส์ ทำให้ห้องทั้งห้องอบอวลไปด้วยความอึดอัด ควันบุหรี่คลุ้งอยู่เหนือโซฟาหนังสีเข้ม วาคินนั่งไขว่ห้างพิงพนักเกลียดยิ้มบางที่มุมปาก ขณะสายตาคมจ้องมาที่เธอ
"มาแล้วเหรอคุณหมอ..."
ยูจินรีบวิ่งเข้าไปวางกระเป๋ายาลงบนโต๊ะหรู เสียงเธอเต็มไปด้วยความร้อนรน
“คุณวาคิน! คุณเป็นอะไรกันแน่ เจ็บตรงไหนคะให้ฉันดูแผลเร็วๆ เดี๋ยวอาการจะหนัก”
เขายกคิ้วขึ้นนิดหนึ่งสูดควันเข้าปอด แล้วพ่นออกช้าๆ
“ใจร้อนเชียวนะหมอ… แค่ผมเรียกมา ก็ดูเหมือนจะทำให้คุณแทบลืมหายใจเลย”
ยูจินขมวดคิ้ว รีบสาวเท้าเข้าไปใกล้ กวาดตามองแขนและลำตัวเขา
“อย่ามาล้อเล่นนะคะ! คุณเรียกฉันมาด่วน ฉันนึกว่าคุณอาการหนัก… ไหนล่ะคะแผลอยู่ตรงไหน!”
ริมฝีปากหยักยกยิ้มกว้างกว่าเดิม เขาดับบุหรี่ลงกับถาดเสียงดัง แกร๊ก! ก่อนตอบเสียงเรียบกดต่ำ
“ผมไม่ได้เจ็บตรงไหนทั้งนั้น”
ยูจินชะงัก ตาโตขึ้นทันที
“ว่า…อะไรนะคะ คุณเล่นอะไรคุณวา
