ตอน 46
เช้าวันอังคารมหาลัยแพทย์
ยูจินเดินเข้ามาในโถงคณะ ใบหน้าสดใสกว่าที่เพื่อนคิดไว้ พอเห็น พริ้ม และ มัช กำลังจัดเอกสารอยู่ก็รีบเข้าไปหา
“พริ้ม มัช… ขอบใจพวกเธอมากๆ เลยนะ ที่ช่วยดูแลคุณพ่อแทนเรา”
พริ้ม ยิ้มอุ่นๆ “ไม่เป็นไรหรอกยูจิน คุณพ่อเธอก็เหมือนคุณพ่อของฉันอีกคน อยู่กับท่านแล้วอบอุ่นดีออก”
มัช ทำท่าหยอก “ใช่ๆ คุณพ่อเธอน่ารักสุดๆ คุยสนุก ใครได้อยู่ใกล้ก็เหมือนได้เติมพลังเลยนะยะ”
ยูจินหัวเราะน้อยๆ ดวงตาฉายความซึ้งใจ
“จริงๆ แล้วฉันเกรงใจมากเลย แต่ถ้าไม่มีพวกเธอช่วย ฉันก็คงไม่สบายใจ”
พริ้มยกมือแตะไหล่เพื่อน
“เพื่อนกันไม่ต้องเกรงใจหรอกยูจิน เธอไปทำสิ่งที่จำเป็นเถอะ ทางนี้พวกฉันจัดการได้สบาย”
มัชแกล้งทำเสียงเข้ม “แต่มีข้อแม้นะ… ถ้าเธอกำลังยุ่งเพราะ ‘ใครบางคน’ ล่ะก็ ต้องเล่าให้หมด ไม่งั้นฉันโกรธจริงๆ ด้วย”
ยูจินยิ้มทั้งหน้าแดง รีบเบือนสายตาหนี
“บ้าเอ๊ย มัช…”
เสียงหัวเราะเบาๆ ขอ
