ชอบก็จีบ
1190 คำ
การได้กลับมาเจอเพื่อนอีกครั้งทำให้ฉัตรกล้านึกย้อนไปถึงวัยเด็กเขาย้ายมาอยู่ที่นี่ตอนเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 4 จากเด็กกรุงเทพเมื่อมาอยู่โรงเรียนประจำอำเภอก็ไม่ค่อยพอใจ แต่ละวันเขาไม่ตั้งใจเรียนเท่าไหร่ บางวันก็หลับหลังห้อง บางวันก็โดดเรียนไปซ่อนอยู่หลังห้องน้ำชาย จนคุณครูพากันเอือมระอา แต่ก็มีเพื่อนกลุ่มนี้แหละที่คอยช่วยเตือนเขาให้ส่งการบ้านและช่วยเขาในการทำงานกลุ่มและยังไปช่วยเขาอ้อนอาจารย์ตอนที่ชายหนุ่มไม่มีสิทธิ์สอบเพราะขาดเรียนมากจนเกินไป
“กูได้ข่าวว่ามึงมาคุมงานก่อสร้างโรงเรียนเอกชนแห่งใหม่เหรอวะกล้า” เสกสรรเปิดประเด็นถามถึงแม้ไม่ได้เจอกันแต่ก็พอรู้ความเป็นไปของเพื่อน
“พี่ชายกูประมูลได้ กูเลยมาช่วยดูงานให้เขา”
“รวยใหญ่แล้วนะมึงแล้วเมื่อไหร่จะแต่งงานว่ะ”
“มึงถามกูแบบไม่คิดเลยใช่ไหมไอ้เสก แล้วมึงล่ะ”
“กูยังไม่อยากแต่งว่ะ แต่งไปก็เป็นภาระเปล่าๆ”
“แล้วคนที่คบอยู่เขาไม่อยากแต่งเหรอวะ”
“มันคบใครนานที่ไหน กูเห็นมันควงมาแต่ละครั้งไม่เคยซ้ำหน้า” วสันต์เคยเจอผู้หญิงของเสกสรรมาหลายคนจนตอนนี้เขาจำชื่อพวกเธอไม่ได้ด้วยซ้ำ
“กูก็เปลี่ยนไปเรื่อยๆ แหละคนอย่างกูใครเขาจะมาจริงจังวะ หล่อก็ไม่หล่อแม่งยังเริ่มจะมีพุงอีกด้วย”
“มึงจะหล่อมากถ้ามึงลดความอ้วนและรู้จักแต่งตัวดีกว่านี้นะไอ้เสก” ณัฐพลบอกเพื่อนไปตามที่ตนเองคิดเพราะพวกเขาสนิทกันมากทุกอย่างจึงพูดกันไปได้แบบตรงๆ
“กูก็เป็นของกูแบบนี้ขี้เกียจเปลี่ยน”
“ก็มึงเป็นแบบนี้แล้วจะมีผู้หญิงที่ไหนมองมึงวะ ส่วนใหญ่ที่เข้าหามึงก็หวังเงินมึงทั้งนั้น เดือนหนึ่งมึงหมดกับน้องๆ นักศึกษาเยอะเหมือนกันนะ”
“มึงอย่าทำมารู้ดีเลยไอ้ป๊อบ มึงก็ไม่ต่างจากกูหรอกกูรู้นะมึงเลี้ยงนักศึกษาไว้สองคนแม่งอยู่หอเดียวกันอีกไม่รู้สับรางยังไง”
“กูว่าน้องเขาก็รู้แหละ ว่ามันจีบทั้งสองคนแต่มันให้เงินให้เขาไม่ขาดไง เขาก็เลยไม่ว่าอะไร บางทีตอนมึงอยู่กับอีกคนระหว่างนั้นเขาก็ผู้ชายอีกคนมาที่ห้อง”
“มึงก็พูดไปเด็กกูไม่มีทางทำอย่างนั้น” วสันต์เถียง
“น้อยไปสิเด็กสมัยนี้แสบจะตายแล้ว มึงล่ะอั๋นเป็นเหมือนพวกมันไหม” ฉัตรกล้าถามณัฐพลบ้าง
“กูรักเดียวใจเดียวกับน้ำฝน”
“คบนานแล้วนะมึงเมื่อไหร่จะแต่งงาน”
“ไม่แต่งแล้ว”
“ผู้หญิงเขายอมเหรอวะ”
“บ้านกูก็ไม่มีใครบ้านเขาก็ไม่มีใครอยู่กันไปแบบนี้ก็ดีแล้วแต่งให้เปลืองทำไมล่ะ แต่กูกับฝนก็จดทะเบียนสมรสแล้ว”
“เฮ้ย ไม่เห็นบอกเพื่อนเลย” เสกสรรโวยวาย
“บอกไปแล้วมึงจะช่วยอะไรมึงเป็นนายทะเบียนเหรอเสก” ณัฐพลหันมาพูดกับเพื่อนเขากับแฟนที่ชื่อน้ำฝนจดทะเบียนสมรสกันมานานเกือบสองปีแล้ว แต่ไม่เคยบอกเรื่องนี้กับใครทั้งสองคบกันมาตั้งแต่สมัยเรียนต่างคนต่างเป็นเด็กกำพร้าด้วยกันทั้งคู่ทำให้เข้าใจกันและอยู่ด้วยกันมาเกือบจะห้าปีแล้ว
“ไอ้กล้ามึงมองหาใครวะกูเห็นชะเง้อคอยาวเชียวมึง” วสันต์สังเกตว่าฉัตรกล้าคุยอยู่กับเพื่อนก็จริงแต่สายตาของเขามองไปทางอื่นอยู่เรื่อย
“ก็พี่ณิชาไง คนที่สวยๆ เป็นดรัมเมเยอร์น่ะ มึงเห็นไหมอั๋น”
“เมื่อกี้กูเห็นหนูนะแว๊บๆ นะปกติพี่เขาก็มาทุกปีแหละมอบทุนการศึกษาให้เด็กตลอดคนอะไรทั้งสวยทั้งใจดี”
“แต่ก็แปลกทำไมพี่ณิชายังโสดอยู่ก็ไม่รู้” ณัฐพลเคยเจอเธอเมื่อไม่นานมานี้ก็เลยรู้ว่าพี่เขายังโสดอยู่
“ยังโสดอยู่เหรอวะ” เมื่อฉัตรกล้าได้ยินแบบนั้นก็หูผึ่งเขาไม่ได้ข่าวของพี่ณิชามานานแล้วแต่ก็ไม่คิดว่าหญิงสาวที่ยังโสดมาจนถึงทุกวันนี้
“อือ ตอนนี้โสดอยู่แต่กูเคยได้ยินมาว่าพี่เขามีแฟนตอนที่ทำงานอยู่กรุงเทพนะ แต่พอย้ายกลับมาอยู่ที่ในตัวจังหวัดก็ไม่เห็นแฟนเขาตามมาเลย สงสัยจะเลิกกันแล้ว” เสกสรรพอรู้ข่าวรุ่นพี่คนนี้มาบ้างเพราะเขาเองทำงานอยู่ในตัวจังหวัด
“พี่ณิชาอยู่ในตัวเมืองเหรอ”
“อือ มาดูแลกิจการแทนพ่อกับแม่ที่เสียไปเมื่อสองปีก่อน พี่เขามีหอพักอยู่แถวในเมืองมึงน่าจะเคยเห็นผ่านตาบ้างนะ”
“กูไม่แน่ใจมึงลองบอกลักษณะเด่นๆ สิเสก”
“เป็นหอประมาณห้าหรือหกคูหานี่แหละ กูไม่แน่ใจนะด้านล่างเป็นร้านเสริมสวยกับโรงเรียนกวดวิชามึงลองไปหาดูนะ”
“หอเขาน่าอยู่ดีนะ สะอาดมากคนที่พักก็มีคนวัยทำงาน”
“มึงพูดเหมือนกับมึงเคยไปอยู่เลยนะไอ้อั๋น”
“ก็เพื่อนฝนเขาเคยพักอยู่ที่นั่นกูไปช่วยเขาย้ายของ มันสงบดี ค่าเช่าก็ไม่เกินสี่พัน เสียอย่างเดียวไม่มีลิฟต์นะ”
“พี่ณิชารวยน่าดูเลยนะ มึงห้องมีเป็นเกือบสามสิบห้อง”
“ก็แบบนี้ไงผู้หญิงรวยผู้ชายก็เลยไม่ชอบ กลัวว่าผู้หญิงจะเก่งกว่าแล้วจะคุมไม่อยู่ และก็คงกลัวคนอื่นจะมองว่าเกาะเขากิน”
“ที่พี่ณิชาถึงเป็นโสดกูว่าน่าจะเพราะเหตุนี้แน่ แล้วมึงคิดว่าไงกล้า” เสกสรรถามฉัตรกล้าที่เงียบเหมือนกำลังใช้ความคิดบางอย่าง
“ก็คงประมาณนั้นมั้ง”
“มึงยังชอบพี่เขาอยู่เหรอวะ” วสันต์อดถามเพื่อนไม่ได้เพราะเขารู้ว่าฉัตรกล้าชอบพี่ณิชามากตั้งแต่สมัยเรียน แต่ชายหนุ่มก็ไม่เคยเข้าไปจีบหรือเข้าไปคุยกับรุ่นพี่คนนี้เลยสักครั้ง
แต่ก่อนฉัตรกล้าเป็นเด็กมัธยมหัวเกรียนผอมสูงไม่ได้หล่อเหมือนทุกวันนี้ เขาไม่กล้าไปจีบรุ่นพี่ที่สวยเก่งเป็นดาวเด่นของโรงเรียน
“กูว่ากูยังชอบเขาอยู่นะ”
“ชอบมึงก็จีบสิ” เสกสรรรีบยุส่ง
“แต่ระวังหน่อยนะมึง เดี๋ยวเขาจะคิดว่ามึงเข้าหาเพราะอยากจะเกาะเขากิน คนแถวนี้ยิ่งหูตาเป็นสับปะรดอยู่ด้วย” ณัฐพลเตือน
“มึงคิดว่าคนอย่างกูจะไม่มีชั้นเชิงในการจีบเขาเลยเหรอวะ”
“พูดเหมือนมึงมีแผนนะกล้า”
“อือ กูมีแผน”
- ผู้เขียน
