บนรถที่แล่นไปด้วยความเร็วเพื่อมุ่งหน้าสู่โรงพยาบาลโดยมีเตชินเป็นคนขับ ส่วนจิรายุนั้นกอดร่างไร้สติของ ลลิตาไว้แนบอกและร้องเรียกไปตลอดทาง
“ลิลลี่ ฟื้นสิลิลลี่ ได้ยินผมไหมคนดี คุณต้องไม่เป็นอะไรนะ ลิลลี่กับลูกต้องไม่เป็นอะไร” จิรายุกอดร่างอ่อนปวกเปียกและเปียกชื้นนั้นไว้แน่นด้วยดวงตาแดงก่ำ ในชีวิตอันแสนโลดโผนเขาไม่เคยกลัวอะไรเท่าครั้งนี้มาก่อนเลย เป็นครั้งแรกที่เขานึกถึงสิ่งศักดิ์สิทธิ์ต่างๆ ให้ช่วยคุ้มครองลลิตาและลูกน้อยในท้อง
“ใจเย็นไอ้เจ ลิลลี่ต้องไม่เป็นอะไรรวมถึงหลานกูด้วย” เมื่อมาถึงโรงพยาบาลลลิตาก็ถูกพาเข้าห้องฉุกเฉินในขณะที่จิรายุเดินวนไปมาอยู่หน้าห้องอย่างนั่งไม่ติด
“ไอ้เจ กูว่ามึงไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนเถอะ เปียกโชกขนาดนี้ถ้าไม่สบายไปใครจะดูแลลิลลี่” จากที่ตั้งใจจะปฏิเสธ จิรายุก็เลือกที่จะทำตามคำแนะนำของเพื่อน
“ในรถกูมีเสื้อผ้าสำรองอยู่ มึงเอาไปเปลี่ยนได้เลย” เตชินโยนกุญแจรถให้เ
