“ก็มันเป็นเรื่องธรรมดา”
“คุณ!” คำตอบของเขาทำให้หญิงสาวนึกโกรธจนแน่นอก “ฉันไม่รู้จะพูดยังไงกับคุณจริงๆ ฉันไม่เคยเห็นคนที่ไม่รักชีวิตตัวเองอย่างนี้มาก่อนเลย!”
เขาห่วงอะไรกัน ทำไมถึงไม่รักชีวิตตัวเองถึงขนาดนี้!
คราวนี้เทียนหลงจ้องมองหญิงสาวนิ่ง สำหรับเขาในยามนี้น่ะหรือ...ทุกสิ่งทุกอย่างเขาทำได้เพื่อชิงหลง
ถ้ารวิสราจะเปรียบว่ามันคือความรัก...เขาก็มีมันเพื่อชิงหลงเท่านั้น
“ความรักของฉันมีไว้เพื่อชิงหลงเท่านั้น” ชายหนุ่มบอกในสิ่งที่ตนเองคิด คำตอบของเขาไม่เข้าหูหญิงสาวเท่าไหร่
“อะไรๆ ก็เพื่อชิงหลง” เธอมองคนตรงหน้าอย่างหงุดหงิด “ถามจริงๆ เถอะ ต่อให้ชิงหลงใหญ่คับฟ้า ตอนคุณตายคุณเอาอำนาจพวกนั้นติดตัวไปได้ไหม”
“มันคือปณิธานของบรรพบุรุษ พวกท่านจะภาคภูมิใจเมื่อมองกลับมา”
“บรรพบุรุษคุณตายไปนานแล้ว! แต่คุณต่างหากคือคนที่ยังอยู่! ทำไมไม่คิดถึงตัวเอง”
“ชีวิตฉันอุทิศเพื่อชิงหลง”
คำตอบของเทียนหลงส
