“ฉันไม่เคยที่จะ...ไม่รักคุณ”
รวิสราตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น น้ำตาของเธอรินไหลอย่างไม่ขาดสาย ถึงใจหนึ่งอยากจะโกหก แต่ก็ไม่...เธอจะไม่โกหกเขาเหมือนกับที่จะต้องซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตัวเอง
ในเมื่อยังรัก...ก็คือรัก
ในวินาทีของความเป็นตายที่ไม่รู้ว่านับจากนาทีนี้ไปจะได้บอกเขาอีกหรือไม่เธอก็ไม่อยากจะโกหกอีกต่อไปแล้ว...
“ไม่ว่าฉันจะเป็นคนในโลกมืด” เทียนหลงยังคงถามอย่างรวดเร็ว “ไม่ว่าฉันจะเป็นสาเหตุที่ทำให้ลุงกับป้าของเธอตาย ไม่ว่าฉันจะเป็นคนที่ทำให้เธอไม่อาจกลับไปอยู่กับครอบครัวเธอได้อีกชั่วชีวิต เธอก็ยังรักฉัน”
“ฉันก็จะยังรักคุณ” รวิสราตอบตามตรงเช่นเดียวกัน “มันโง่มากใช่ไหมที่แม้ฉันจะแค้นคุณแต่ฉันก็ยังรักคุณ...เทียนหลง คุณเคยบอกว่าไม่ว่ายังไงคนเราก็มีด้านมืดในตัวเอง และนี่มันคงจะเป็นด้านมืดของฉัน คนที่โง่งมหูตามืดบอด เพราะไม่ว่ายังไงฉันก็ไม่เคยอยากให้คุณตายจริงๆ เสียที!”
“เล็ก...”
“และถ
