“ไม่รู้โว้ย ฉันจะไปรู้กับเขาได้ยังไง แต่ก็ไม่แน่หรอกนะ ไปทำงานไม่นานพวกยามในห้างตามจีบทุกวัน”
“แบบนั้นฉันก็แย่สิ กว่าจะได้เจอ ฉันขอมาทำงานกับฉันได้หรือเปล่า”
“ไม่ได้โว้ย ยายเด็กนั่นติดหนี้ฉันอยู่”
“เท่าไหร่ ฉันจ่ายให้ได้ไหม ฉันชอบจริงนะโว้ยคนนี้ รักจริงหวังแต่ง” รัชชานนท์ขมวดคิ้วเมื่อไม่ได้ยินเสียงตอบรับจากเพื่อนเลย “แกยังอยู่ในสายหรือเปล่าวะ ฉันถามได้ยินหรือเปล่า”
“ยังอยู่ กำลังรำคาญแก เรื่องแค่นี้ไม่เห็นต้องโทร.มาบอก” ชัชวินทร์ยอมว่าอึ้งไปเมื่อได้ยินเพื่อนรักพูดแบบนั้น เขาเบลอไปชั่วขณะ แทบหาเสียงตัวเองไม่เจอ แถมยังบังเกิดความรู้สึกหวงขึ้นมาจับจิตจับใจ
“กลัวแกจะเป็นห่วงเขาน่ะ เลยโทร.มาแจ้งข่าว”
“ฉันนี่นะจะเป็นห่วงยายเด็กนั่น แกละเมอหรือเปล่า ถ้าไม่มีอะไรก็แค่นี้นะ” รัชชานนท์หลุดหัวเราะออกมาอย่างชั่วร้าย ให้มันได้อย่างนี้สิ นานๆ จะได้แกล้งไอ้เพื่อนรักสักที เพราะปกติโดนมันแก
