“เอ่อ... มะปรางต้องแต่งตัวยังไงคะ” เธอก้มมองตัวเอง ไม่แน่ใจว่าแต่งตัวผิดปรกติตรงไหน
คนที่หงุดหงิดอยู่แล้วยิ่งหงุดหงิดเข้าไปใหญ่เมื่อรื้อค้นกระเป๋าเสื้อผ้าของเธอแล้วพบว่ามีแต่เสื้อผ้าไม่เอาไหนทั้งนั้น เขาจะพายายเด็กกะโปโลนี่ออกไปข้างนอกได้ยังไง อายตายเลย
“นี่ยายเด็กบ้า ทำไมไม่หัดซื้อเสื้อผ้าดีๆ ใส่บ้างห้ะ อะไรกัน มีแต่เก่าๆ โทรมๆ” เขาเขวี้ยงเสื้อผ้าของเธอทิ้งกระจัดกระจายเต็มพื้นห้อง
“มะปรางอยู่แค่บ้านนอก ไม่จำเป็นต้องใส่เสื้อผ้าสวยๆ หรอกค่ะ มันแพงด้วย มะปรางไม่อยากรบกวนเงินพ่อแม่” เธอพูดอย่างเกรงใจ มองอาการของเขาอย่างหวาดๆ จริงๆ บิดามารดาชอบให้เธอแต่งตัวสวยๆ แต่เธอไม่ชอบให้พวกท่านสิ้นเปลืองก็เลยใส่แต่เสื้อผ้าที่มีอยู่แล้ว ถึงจะเก่าแต่ก็ซักสะอาด เพราะเป็นคนรักความสะอาด อีกอย่างเธอไม่เห็นความจำเป็นที่ต้องซื้อเสื้อผ้าสวยๆ ใส่เล่นในสวนสักนิด
“ชุดนี้คงดีที่สุดสำหรับเธอสินะ” เขากระแทกเสียงใส่
