ยังลามไปตามแขนเรียวด้วยความเสน่หา อยากจะจุมพิตไปทั้งเนื้อทั้งตัวถ้าทำได้ แก้วกัลยาก้มหน้างุด พยายามดึงมือกลับแต่เขาก็กุมเอาไว้ไม่ยอมปล่อย
“คืนนี้พี่จะนอนกอดหอมมาลัยที่น้องแก้วร้อยให้ทั้งคืน เพราะมันเป็นตัวแทนของแก้ว ได้กอด ได้หอม ก็เหมือนได้กอดได้หอมแก้ว” เขาดอมดมช่อมาลัยกลิ่นหอมจรุงจิต มองสบตาเธอด้วยประกายวาวหวาน
“พี่ราร์ดพูดเกินไป” เธออายจนไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว หน้าก็แดง แก้มก็ร้อน ตัวก็สั่นสะท้านเมื่อเขาเขยิบเข้ามาแนบชิด โอบกอดรัดรึงเอาไว้ในอ้อมแขนแกร่ง
“อยากย้ายที่นอนไหมครับ” เสียงหวานล่อหลอก กระซิบถามอยู่ริมหู
“คะ” เธอตะแคงหน้ามองเขาอย่างงุนงง คนเจ้าเล่ห์เลยก้มลงมาหอมแก้มแดงเรื่ออีกรอบ คนหลบไม่ทันเอาแต่ถอนใจสะท้านอาย
“อยากย้ายเตียงนอนไปนอนในห้องพี่แทนมาลัยพวงนี้ไหมครับ พี่ยินดีและเต็มใจเป็นอย่างยิ่ง แถมยังยินดีเป็นหมอนข้างดิ้นได้ให้แก้วกอดคลายหนาวด้วยนะครับ” เขาขยายความทำให้คนใน
