2. มาเล่นอะไรตรงนี้
1010 คำ
ห้างสรรพสินค้าแห่งนึง_
"หนังสือที่คุณหมอจองไว้ กำลังห่อให้แล้วนะคะ" พนักงานสาวบอก จำได้ดีว่าคุณหมอตรงหน้าคือลูกค้าประจำของร้านนานนับหลายปี
"งั้นเดี๋ยวผมมารับแล้วกันนะครับ" วันนี้ร่างสูมสวมเพียงเสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อน กับกางเกงขายาวสีครีมตามสไตล์ผู้ชายบุคลิกอ่อนโยน
เขาเลือกจะลงไปเดินเล่นในห้างหรู ของรุ่นน้องสาวที่เคยสนิทกัน เผื่อได้ซื้อของใช้เข้าคอนโดส่วนตัว
"หื้ม?...ลืมหยิบบัตรได้ไง" หมอตรีเปรยถามตัวเอง จู่จู่ดันนึกขึ้นได้ว่าลืมสิ่งสำคัญ เลยเลือกจะเดินตรงไปยังลานจอดรถเสียก่อน
"คุณหนูครับ ผมว่ารีบออกจากตรงนี้ดีกว่า มันเสี่ยงเกินไป!" ดัสบอกทางโมนิก้า ขณะที่ซุ่มอยู่หลังรถหลบซ่อนพวกคนร้าย
"ขืนออกไปตอนนี้ พวกมันต้องเจอเราก่อนแน่ๆ " โมนิก้าก้มหน้ากดจอนาฬิกาข้อมือ
"คุณวินเนอร์ต้องทำโทษคุณหนูแน่เลยครับ"
"ทุกคนต้องชื่นชมต่างหากน่ะดัส"
"มาเล่นอะไรตรงนี้?" หมอตรีเอ่ยถาม เขายืนมองสองชายหญิงตรงท้ายรถตัวเองนานนับนาที หรือว่าอีกฝ่ายมีแผนการณ์ซ่อนอยู่ ทว่ามันคือรถยนต์ของเขา
"นายอีกแล้วเหรอ!" พอเธอจะดีดตัวลุกยืนมาเถียงสู้ ดัสรีบดึงข้อมือให้โมนิก้าย่อลงตามเดิม
"แล้วเป็นคุณอีก?"
"นายรีบถอยไปดีกว่า ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน"
"งั้นคุณก็ควรถอยออกจากท้ายรถนะ ไม่งั้นจะคิดว่าฉันไม่เตือนเหมือนกัน" เขาเลยกดรีโมทสัญญาณเปิดประตู เพื่อโน้มตัวไปนั่งหาบัตรสมาชิกในร้านหนังสือ
ผลัวะ!
"......" เสียงต่อสู้ดังขึ้น ทำหมอหนุ่มต้องเหลียวมองผ่านกระจกรถด้านข้าง พบว่าเป็นหญิงสาวปากจัดจ้านเมื่อกี้ ต่อสู้กับชายนิรนามห้าคนโดยมีคนติดตามคอยช่วย
"รีบไสหัวไปก่อนที่จะโดนดีทั้งหมด!" โมนิก้าขู่เสียงดังลั่น อย่างกับผู้หญิงแข็งแกร่งแม้ลำตัวบอบบาง หากเทียบกับกลุ่มชายพวกนั้นยังไงก็ต้องเสียเปรียบ
"ไม่เว้ย!"
"งั้นก็มาลองดูกันสักตั้ง!"
"ระวัง!" หมอตรีตกใจช่วงที่กลุ่มคนร้ายชูอาวุธขึ้น เขารีบพุ่งลงจากรถตามสัญชาตญาณ ไปคว้าข้อมือหญิงสาวให้วิ่งหนีก่อน แล้วช่วงเวลานั้นดัสก็รีบวิ่งตามมา
"นายทำบ้าอะไร! ทำเหมือนว่าฉันกลัวจนต้องหนีพวกมันเหรอ!"
"คุณต่างหาก! คิดได้ไงจะไปสู้กับผู้ชายพวกนั้นทำไม!" เขาถาม หรือว่าบุคคลตรงหน้าเขาทั้งหมดคือพวกลักลอบทำผิดกฏหมาย ถึงได้โจ่งแจ้งไม่กลัวอันตราย
"แล้วมันเรื่องอะไรของนายที่ต้องมารู้?"
"หรือว่าคุณต่างหากที่ทำผิดกฎหมาย?"
"ไม่ใช่! อย่ามาพูดถึงคุณหนูแบบนั้น" ดัสเอ่ยเตือน
"แล้วพวกมันตามคุณทำไม?"
"ไม่ใช่เรื่องที่ต้องอธิบายให้นายฟัง แล้วทีหลังถ้าเจอหน้าฉันอีกเมื่อไหร่ ก็ช่วยอยู่ห่างๆ ด้วย ไม่ได้อยากจะยุ่งเลย" โมนิก้าสะบัดมืออบอุ่นทิ้ง นึกขัดใจทุกทีทำไมต้องเจอผู้ชายคนนี้ตลอด
"เหอะ! ที่ผมช่วยเพราะแค่มารยาทของมนุษย์เท่านั้น" หมอตรีสบถเสียงผ่านลำคอ เขาอุตส่าห์มีน้ำใจหวังดี แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ใส่ใจในคำพูดคนตรงข้าม
ร่างสูงรีบเดินหนีทันที ขึ้นไปชั้นร้านหนังสือเจ้าประจำ ดูมีประโยชน์มากกว่าหญิงสาวอีกหลายเท่า
ชั่วโมงต่อมา_
"คิดยังไงไปยุ่งกับพวกมัน?" วินเนอร์รีบตำหนิทางด้านน้องสาว ยามที่อยู่ในโกดังลับย่านท่าเรือ มีบุคคลในกลุ่มหลายคนที่อยู่ฟังบริเวณนั้นด้วย
"บังเอิญไปเจอเอง" หน้าสวยเอียงมองผู้ช่วยคนสนิท
"แน่ใจ?"
"ก็แน่ใจสิ แล้วไอข้อมูลอะไรเนี้ย มันจะมีผลยังไงบ้าง" โมนิก้ารับแก้วไวน์มาดื่มจิบ ไม่สนใจว่าพี่ชายพยามห้ามอยู่ ในเมื่อเธอโตจนอายุย่างยี่สิบเจ็บปี เกินวัยบรรลุนิติภาวะมากโข
"ล้างเผ่าพันธุ์มันได้เลยนะ แน่นอนว่าเธอจะตกอยู่ในอันตราย" เดลต้าบอก
"จริงเหรอ? ก็ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้นเลยนะ"
"ก็ตอนนี้มันยังไม่เกิดไง แล้วเตรียมตัวบินกลับบ้านพรุ่งนี้ได้เลยนะ พี่ไม่ให้อยู่ที่นี่แล้ว" วินเนอร์ยืนยันเสียงแข็ง
"โห...เอะอะจะไล่กลับเร็วจัง" เธอทิ้งกายแบบคนขาอ่อนแรง ด้านข้างทางไบเบย์
"กลับไปเถอะ สร้างแต่เรื่อง" ปอร์เช่เสริม
"จะให้กลับก็กลับ คิดถึงแม่อยู่พอดี"
"พูดง่ายๆ ก็ดี" วินเนอร์เลยไม่ห้ามน้องสาวดื่มแก้วไวน์ในรอบสุดท้าย
"งั้นขอไปเที่ยวคืนนึงนะ ผับนายไงปอร์เช่" โมนิก้าบอก เผื่อว่าพี่ชายจะสบายใจขึ้นบ้าง หากเธออยู่ในสถานที่กลุ่มคนสนิท
"แล้วอย่าดื่มล่ะ จับตาดูด้วย" วินเนอร์บอกทางดัส
"ได้ครับ"
"ไปดีกว่า...สบายใจแล้ว" ร่างบอบบางคว้ากุญแจรถมาถือควงเอง ปล่อยให้พี่ชายมองระอาตามหลัง แล้วดัสก็รีบวิ่งตามรวดเร็ว
"คุณหนูจะไปผับนั้นจริงๆ เหรอ ไม่ได้นัดใครไว้นะครับ"
"แค่เบื่อๆ เอง จะกลับพรุ่งนี้แล้ว ขอไปขับรถดูแสงสีก่อน" เธอมาหยุดยืนข้างรถยนต์คันหรู ที่มีบอดี้การ์ดยืนคุมรอบด้าน
"งั้นผมขับรถให้นะครับ"
"ไม่ต้องนะ! คืนนี้ขอเที่ยวคนเดียว ไว้ใจฉันเถอะน่าเรื่องขับรถ" ช่วงเวลาผู้ติดตามลังเล เธอรีบกระโดดขึ้นฝั่งคนขับ เพราะรู้ว่ายังไงดําต้องขี่รถมอเตอร์ไซค์ตามประกบอยู่แล้ว
"ว้า...สนุกแน่คืนนี้" เสียงสดใสบอก เหยียบคันเร่งเบิ้ลเครื่องยนต์ดัน จนใช้ความเร็วแล่นเข้าสู่ถนนหลัก
"ใช่! คืนนี้เธอสนุกแน่!!!"
- ผู้เขียน
