วันวาtalk
ฉันหนีเฟิร์สคลาสลงมากสักพักแล้ว ส่วนเขาก็หลับไม่รู้ตัวอยู่บ่นห้อง จริงๆ ก็ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกแค่นอนสักตื่นก็แล้ว ฉันไม่เข้าใจว่าเขาเป็นอะไรทำถึงอยู่ดีๆ มาเป็นแบบนี้หรือว่าจะรู้สึกผิดแต่เขาก็ไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิดนิ จะเป็นอะไรก็แล้วแต่เถอะเอาเป็นว่าเขาดีกับฉันนก็ดีละจะได้ไม่เป็นที่ระบายอารมณ์ของใครอีก
“หนีมาหรอ” เฟิร์สคลาสเอ่ยถามขึ้นระหว่างที่ฉันกำลังเสริฟ์อาหารให้เขาบนโต๊ะ
“ไม่ได้หนีแค่ลงมาทำงาน” ฉันพูดขึ้นแต่ไม่ได้ซบตาเขา
“ทำงานหรอก็บอกว่าไม่ต้องทำแล้วไงวันวา”
“.....” เขาพูดขึ้นอย่างจริงจัง ไม่ต้องทำงานหรอเขาเป็นบ้าไปแล้วรึไง
“วางแล้วมานั่งกินข้าว”
“ไม่กิน” เป็นเอามากละคราวนี้จะให้ฉันนั่งกินข้าวด้วย
“วันวา” เขาเอ่ยขึ้นด้วยสายตาเรียบนิ่ง
“นี้คุณอย่ามาใจดีกับฉันมากเลยมันไม่ชิน แล้วอีกอย่างฉันจะได้ใจเอานะ” ฉันพูดแล้วรีบเดินหนีเขามาในครัวมาช่วยป้าวันทำงานไม่อยากจะคุยละเดี
