มาเฟียหลงเด็ก

หลบหน้า

{วันวาTalk}

ฉันตัดสินใจเดินออกมาจากผับไม่อยู่แล้วจะด่าก็ด่าเถอะเหนื่อยแล้วไม่ไหวจริงๆ มันไม่ได้ผิดขนาดนั้นหรอกแต่ก็โดดด่าเหมือนฆ่าคนตายเลย

ฉันเดินมาข้างนอกเรื่อยๆ ไม่รู้จะไปที่ไหนไม่มีจุดมุ่งหมายเลยอยากหาที่เงียบๆ สบายใจอยู่คนเดียว

“คุณครับ มาเดินตรงนี้คนเดียวได้ไงเป็นผู้หญิง” ระหว่างที่ฉันเดินอยู่ก็มีผู้ชายเปิดกระจกรถเรียก

“...” ฉันไม่ตอบแล้วเลิกที่จะเดินเร็วขึ้น แต่ก็ยังโดนตามอยู่เลย ฉันต้องเจอกับอะไรอีกเนี่ย

“มันอันตรายนะครับ เดินคนเดียวแบบนี้ให้ไปส่งไหม”

“ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณนะคะ” ฉันหันหน้าไปตอบแล้วซอยเท้าให้เร็วกว่าเดิม

“ไม่ต้องกลัวผมหรอกครับ “ครั้งนี้เขาขับตามแล้วเปิดประทุนรถพร้อมกับยิ้มให้ ฉันก็เลยหยุดเดิน วันนี้ฉันคงไม่โชคร้ายทั้งวันหรอกใช่ไหม พอเห็นว่าฉันหยุดเดินเขาก็ลงจากรถแล้ววิ่งมาหาฉัน

“มาเดินคนนี้เดียวแบบนี้มันอันตรายนะสาวน้อย” เขายิ้มให้ก่อนจะยกมือมายีหัวฉันเบาๆ แววต