โดยหลังจากที่ขึ้นรถมา
“ลา ละ ล่า ละ ลา~…” เสียงหวานของใบข้าวที่นั่งอยู่ก็ร้องเพลงออกมาด้วยโทนเสียงสนุกสนานตามประสา พร้อมกับรอยยิ้มตาหยีที่ฉายออกมาบนใบหน้าเรียวใสอยู่ตลอด มือเล็กยกมือขึ้นทำมือตามจังหวะเพลงของตัวเองไปอย่างดุ๊กดิ๊ก ๆ โดยมีสายตาคมของไคลน์ที่มองยังร่างบางที่เมามายด้วยแววตาเอ็นดูไปกับความน่ารักนั้นราวกับตกหลุมรักซ้ำ ๆ แต่แล้วในตอนนั้นเอง
พรึบ
ใบข้าวที่รู้ตัวว่าถูกจ้องมองก็หันไปมองยังรุ่นพี่หนุ่มตาเยิ้มพลางส่งยิ้มหวานไม่พูดอะไร ซึ่งไคลน์ที่เห็นก็ยิ่งรู้สึกหลงใหลกับความน่ารักนั้น แต่อีกใจก็รู้สึกบางอย่าง
“ยิ้มอะไร รู้เหรอว่ากำลังส่งยิ้มให้ใคร” ริมฝีปากหนาขยับถาม ทำเอาใบข้าวที่ได้ยินยิ่งตาเยิ้มยิ้มหวาน
“ไม่รู้ค่ะ รู้แต่ว่า…”
“…หล่อ” คำตอบจากเรียวปากสีหวานทำเอาร่างสูงที่ได้ยินชะงักถามเสียงเรียบเข้ม
“ไม่ค่ะ”
“…” ไคลน์ก็ชะงักนิ่งมองหน้ารุ่นน้องตัวเล็ก
“ถ้าหล่อแล้วตรงสเปกแบบนี
