“ได้ลูก แล้วหนูพาคุณชิงหลงเขาไปทานข้าวเถอะ แม่เกรงใจเขาจริงๆ ช่วยทุกอย่างเลย” นางอุ่นใจเอ่ยออกมาด้วยความจริงจัง
“ไม่เป็นไรครับ ไม่ต้องเกรงใจผม ผมยินดีที่จะช่วยครับ” ชายหนุ่มเอ่ยออกมาภาพลักษณ์ดูดีเชียว ส่วนคนที่รู้ว่าเบื้องลึกเบื้องหลังมาจากอะไร เธอก็เบ้หน้าน้อยๆ ไม่ให้ใครเห็น ดูดีเชียว แล้วมารดาของเธอก็เคลิ้มตาม
“ขอบคุณอีกครั้งนะคะ แต่ยังไงก็ไม่ต้องมาอยู่ที่นี่กันหรอก แม่อยู่ได้ ยัยปิ๊งพาคุณชิงหลงไปทานข้าวเถอะ ไม่ต้องเป็นห่วงแม่” นางไออุ่นเอ่ยกับหวังชิงหลงก่อนที่นางจะหันมาบอกบุตรสาว แน่นอนว่านับดาวก็คงต้องยอมทำตามที่มารดาบอก เพราะว่าท่านคงไม่ชอบใจแน่หากว่าเธอไม่ทำตาม ยิ่งตอนนี้ท่านรู้ว่าเขาเป็นผู้มีพระคุณของท่าน เธอดูแลแขกของท่านไม่ดี ท่านอาจจะดุเธอเอาได้
“งั้นก็ไปกันเถอะค่ะ” นับดาวเอ่ยกับชายหนุ่มอย่างเลี่ยงไม่ได้ ถ้าอย่างนั้นวันนี้เธอก็จัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย เพื่อที่จะได้ไม่มีบุญคุ
