“อืม พาไปทีที่คุณจะใช้เชือดฉันได้เลย” นับดาวเอ่ยออกมาด้วยความจริงจัง เธอทำใจไว้แล้ว และไม่มีตอนไหนเหมาะสมเท่าตอนนี้อีกแล้ว ความกล้าของเธอมันกำลังทำให้เธอทำได้ทุกอย่าง ถ้าความกล้าหมดไป เธออาจจะไม่กล้าพอที่จะทำอย่างนี้ก็ได้
“ก็ได้ แต่ก่อนที่จะไปแนะนำให้กินอะไรก่อนนะ เพราะว่าคุณต้องใช้พลังงานอีกทั้งคืนเลย” ชายหนุ่มเอ่ยออกมาก่อนที่จะหัวเราะเบาๆ แม้แต่เวลาหัวเราะยังเก็บความรู้สึกเอาไว้เก่งจริงๆ นั่นทำให้นับดาวประหลาดใจอย่างมากกับท่าทางของเขา เพราะว่าเขาเหมือนเป็นใครสักคนที่ต้องพยายามเก็บความรู้สึกเอาไว้ตลอดเวลา โดยที่เธอเข้าไม่ถึงอารมณ์และความรู้สึกที่แท้จริงของเขา
“พูดเรื่องอย่างนี้ได้ไม่อายเลยนะ” นับดาวเอ่ยออกมาด้วยความหมั่นไส้ แม้กระทั่งเรื่องอย่างว่าเขายังเอ่ยออกมาอย่างไร้ความรู้สึกเลย
“จะอายทำไม นี่มันเรื่องปกติของมนุษย์เถอะ” ชายหนุ่มยักไหล่เล็กน้อย ก่อนที่จะเอ่ยออกมาอย่างไม่ใส่ใจเท่าใด
