ร่างกายที่ระบมจากสงครามรักอันหนักหน่วงเมื่อคืนทำให้ฉันพลาดเรียนคาบเช้าไปอย่างน่าเสียดาย และกว่าฉันจะมีแรงเปิดเปลือกตาขึ้นมาก็ปาไปเกือบเที่ยงแล้ว
ความน่าตกใจไม่ได้หยุดอยู่เพียงเท่านั้น เพราะทันทีที่ฉันลืมตาตื่นก็พบว่าเฮียคินน์ยังคงนอนอยู่ข้างกายไม่ไปไหนเช่นกัน แถมยังกอดรัดตัวฉันเอาไว้แน่น ร่างกายของเราต่างเปลือยเปล่ากันทั้งคู่ นั่นเป็นเพราะจบยกสุดท้าย เราก็ทิ้งตัวหลับใหลกันทันที
“อื้ออ”
คนร่างใหญ่ครางอื้ออึงอย่างขี้เซา ก่อนจะรั้งตัวฉันเข้าไปกอดเอาไว้แน่นขึ้นในขณะที่ฉันเตรียมจะลุกขึ้นไปอาบน้ำ ทำเอาฉันเกร็งไปทั้งตัว ไม่รู้ว่าควรมุดออกไปอย่างไรให้เขาไม่ตื่น
“หิวแล้วเหรอ”
ขณะที่ฉันกำลังง่วนหาวิธีมุดออกจากกล้ามแขนกำยำ เจ้าของเสียงทุ้มแหบก็เอ่ยถามด้วยความงัวเงีย อุตส่าห์จะลุกออกมาเงียบ ๆ ตื่นจนได้
“หะ หิวแล้วค่ะ”
“อยากกินอะไร ไส้กรอกไหม?”
“ค่ะ”
ฉันพยักหน้ารับเบา ๆ ด้วยความประหม่า แม้ว่า
