สามวันมานี้ฉันเอาแต่เก็บตัวเงียบอยู่ในห้อง ปล่อยสภาพตัวเองนอนเปื่อยราวกับคนไม่มีชีวิต หากมีแร้งกาบินผ่านมาแถวนี้ มันคงจ้องจะฉีกเนื้อเพราะคิดว่าฉันกลายเป็นซากศพไปแล้ว
(แล้วไอ้ยูโรยูเรอะไรนั่นมันว่าไงบ้าง ได้โทรมาบ้างปะ หรือว่าหายหัวไปเลย)
ยัยออมสินกรอกเสียงเข้ามาในโทรศัพท์ด้วยความไม่พอใจ หลังจากได้ฟังเรื่องทั้งหมดจากปากฉันแล้ว
“ก็พยายามโทรมาแหละ แต่ฉันไม่รับ เขาเลยส่งข้อความมาแทน”
ฉันตอบกลับเสียงงึมงำในลำคอพร้อมกับยกมือขึ้นมาคลึงที่ขมับ สามวันเต็ม ๆ ที่ฉันเอาแต่นอนร้องไห้ไม่เป็นอันกินอันนอน ไม่ออกไปเรียน ไม่ออกไปพบปะเพื่อนฝูง อยากจะนอนจมอยู่ตรงนี้ให้มันเปื่อยไปเลย
(มันส่งมาว่าไง สรุปแล้วมันรู้ไหมว่าทั้งหมดเป็นแผนพี่สาวมันอะ)
“เขาบอกว่าเขาไม่รู้จริง ๆ วันนั้นพี่ยูริเป็นคนส่งข้อความเรียกให้เขาออกไปหาที่โรงแรม แล้วเขายังส่งแชตที่คุยกับพี่ยูริให้ดูด้วย”
(หลักฐานปลอมเหอะ! ใครก็สร้างขึ้นมา
