“ปล่อยก่อนค่ะคุณดิน ฉันเดินเองได้ไม่ต้องลาก” ข้อมือเล็กพยายามบิดออกแต่ไม่เป็นผล ชาติที่แล้วเขาเกิดเป็นช้างหรือไงชาติหนีถึงได้ชอบลากนัก
ปฐพีไม่พูดอะไร แต่รีบพาตัวเธอมาขึ้นรถที่มีลูกน้องของเขาเตรียมเอาไว้ จากนั้นก็เคลื่อนรถออกจากกาสิโนไปอย่างรวดเร็ว
“นี่คุณจะพาฉันไปไหน” น้ำรินมองออกไปนอกกระจกรถอย่างไม่ไว้ใจ
“หุบปากแล้วนั่งเงียบๆ ไปเถอะไปถึงก็รู้เอง ”
น้ำรินมองคนตัวสูงอย่างไม่เข้าใจ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายจนเริ่มรับมือไม่ไหว ไม่ผิดใช่มั้ยที่จะมองว่าเขาป่วยเป็นโรคไบโพล่า และสุดท้ายก็ต้องทำตามที่เขาบอกคือนั่งเงียบๆ
เขานิ่ง เธอเงียบ... นี่คงเป็นทางออกที่สุดสำหรับทั้งสองคนแล้ว
“มาทำอะไรที่นี่เนี่ย” เจ้าของใบหน้าสวยมองตึกแฝดตรงหน้าอย่างไม่ไว้ใจ เมื่อรถของปฐพีเลี้ยวเข้าไปในบริเวณโรงแรมหรูที่ตั้งอยู่ใจกลางเมือง
“ทำไม กลัวฉันพามาทำลูกที่นี่เหรอ”
“ปะ...เปล่าค่ะ ก็แค่ไม่รู้ว่าคุณพาฉันมาที่นี่ทำไม”
