และแล้ววันผ่าตัดก็มาถึงจนได้ ร่างสูงของชายหนุ่มกำลังนอนอยู่บนเตียง เพื่อเตรียมเข้าไปผ่าตัดให้กลับมามองเห็นอีกรอบ ส่วนบัวบุษยานั้นยืนอยู่ข้างๆ เขา พร้อมทั้งกุมมือเขาไว้เพื่อเป็นกำลังใจให้เขา เธอรอเพียงผลการผ่าตัดเท่านั้น ถ้าผลการผ่าตัดออกมาได้ดี เธอจะไปตามทางของเธอ คืนอิสระให้อคิน และเก็บเขาไว้เป็นความทรงจำของเธอ ซึ่งเธอคิดว่าเธอคงไม่สามารถลืมเขา และกลับไปเป็นบัวบุษยาคนเก่าอย่างแน่นอน เธอยอมเจ็บปวดเพียงคนเดียว ดีกว่าต้องเจ็บปวดทั้งสองคน
“คุณต้องหายค่ะคุณคิน อีกไม่นานคุณต้องกลับมามองเห็นเหมือนเดิม” บัวบุษยาเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม เธอจดจำใบหน้าของเขาไว้ เพราะหลังจากนี้เธอคงไม่มีวันได้เห็นหน้าเขาอีก
“ฉันจะหายกลับมาให้ได้ ฉันฟื้นขึ้นมาฉันต้องได้เห็นหน้าเธอนะบัว” อคินเอ่ยจริงจัง การไม่ได้มองเห็นใบหน้าสวยหวานของเธอ ทั้งที่เธอก็อยู่ข้างๆ เขา นั่นมันทรมานเหลือเกิน แต่เมื่อเขามีโอกาสกลับมามองเห็นอีกค
