“ถ้าอย่างนั้นบัวก็คงไม่มีอะไรที่จะพูดกับคุณแล้วค่ะ” บัวบุษยาเอ่ยออกมาอย่างหมดอาลัยตายอยาก
“มันก็ไม่ควรจะพูดอะไรตั้งแต่แรกนั่นแหล่ะ เมื่อเธอเลือกแบบนี้ เธอจะวอนหาความเห็นใจจากคนอื่น มันดูตลกสิ้นดี” อคินเอ่ยเสียงขื่น
“บัวขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ” บัวบุษยาไม่มีอะไรที่จะต้องเถียงอีกต่อไป เพราะทุกอย่างที่เขาพูดมามันเป็นความจริง เธอจึงขอหลบไปทำใจในห้องน้ำสักพัก อย่างน้อยหลุมหลบภัยหลุมนี้ก็ยังพอถ่วงเวลาให้เธอทำใจได้บ้าง
“เดี๋ยวสิจะหนีไป หน้าที่ของเธอเพิ่งเริ่มเอง” อคินเอ่ยออกมาทันทีที่หญิงสาวจะเดินไปห้องน้ำ ทั้งที่ยังไม่ได้ถอดชุดเจ้าสาว
“ให้อาบน้ำก่อนไม่ได้เหรอคะ” หญิงสาวเอ่ยออกมาเชิงตัดพ้อ
“ได้สิ แต่ต้องมาอาบด้วยกัน” อคินเห็นท่าทางของสาวเจ้า เขาก็อยากจะแกล้งเธอ ประกอบกับความสวยที่เขาเพิ่งมีโอกาสได้มองจริงๆ จังๆ มันทำให้ความต้องการในกายของเขาถูกปลุกขึ้นมาโดยที่เขาไม่รู้ตัว
“บัว..เอ่อ...บัวอายค
