กลลวงรักวิศวะร้าย

ตอนที่6 ตามเฝ้า

มิลลิ คาเทียร์และปลายฝน มาถึงร้านเหล้าในเวลากว่าสองทุ่ม พวกเธอเลือกนั่งชั้นสอง ที่เป็นแบบเปิดโล่ง มีนักศึกษาจากมหาลัยเธอมาที่นี่กันมากกว่าที่คิด

"อร้าย...มิลลิมึงหันมองโต๊ะห่างจากเราไปสามโต๊ะที เผื่อกูจะตาฝาด"

"พี่ยีนส์"เสียงหวานของมิลลิพูดออกมาราวกับละเมอ ไม่คิดว่าเขาจะมาถึงก่อนเธอ และก็มาจริง ๆ ตามที่บอกเธอไว้ อีกอย่างตอนนี้เขาเองก็นั่งมองเธออยู่เหมือนกัน ก่อนจะได้ยินเสียงโทรศัพท์ฺในกระเป๋าสั่น

ยีนส์: แต่งตัวแบบนี้น่ารักดี

"อะไรยังไง มึงบอกพวกกูมา กูสองคนพลาดอะไรไปหรือเปล่า"

เธอยังไม่ได้เล่าเรื่องยีนส์มาขอเบอร์เธอ หรือที่เขาโทรมาให้เพื่อนสองคนฟัง ที่จริงก็กะว่าจะมาเล่าตอนอยู่ที่นี่แหละ แต่ก็เจอกับยีนส์เสียก่อน

มิลลิ: พี่ใส่ชุดแบบนี้ก็หล่อเหมือนกันค่ะ

"คงไม่ใช่ว่าเขามาที่นี่เพราะมึงอีกนะ"

ปลายฝนตั้งข้อสังเกตุที่เพื่อนสาวยิ้มน้อย ยิ้มใหญ่จ้องโทรศัพท์ แบบนี้สองคนนี้คงคืบหน้าไปมากแล้ว

"เขาขอเบอร์กูที่ลานจอดรถ"

"นั่นไง แสดงว่าเขามีใจให้มึง"

"ยังไม่ถึงขั้นนั้นหรอก เพิ่งเริ่มคุยกันเอง"

"ตอบเป็นดาราเลย"คาเทียร์เย้าแหย่ พร้อมยิ้มแซว ดีใจด้วยจริง ๆ หากรุ่นพี่คนนั้นจะชอบเพื่อนเธอ

"สมัยนี้มันต้องเร็ว แรง ทะลุจักรวาล ไม่งั้นหมาคาบไปแดกแน่"

ยีนส์: เอารถมาหรือเปล่า

มิลลิ: ไม่ได้เอามาค่ะ มากับเพื่อน

ถึงนิ้วเรียวจะนั่งกดพิมพ์ข้อความไม่หยุด แต่ตาก็ยังหันมองเขาเป็นระยะ ๆ การแต่งกายของเขาดึงดูดสายตาเธอได้จริง ๆ เสื้อเชิ้ตสีดำกับกางเกงยีนส์ ถึงจะดูธรรมดาแต่เธอกลับมองว่ามันดูให้ความรู้สึกน่าค้นหา

"กูคิดแล้ว ว่าแม่ง!!! เสือกอยากแดกเหล้าอะไรที่นี่ ที่แท้มึงก็ตามน้องมิลลิมา"

ตะวันที่เดาออกตั้งแต่เห็นสามสาวเดินเข้ามาในร้าน แบบนี้ดูท่าว่าเพื่อนเขาจะเดินเกมส์หนัก ถึงขนาดขับรถมากินเหล้าร้านแบบนี้ได้ ปกติเขาสามคนจะถนัดไปผับกันมากกว่า หากว่าอยากดื่มขึ้นมาจริง ๆ

"มึงคิดจะทำอะไร ไอ้ยีนส์"

มือหนาคว้าแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มทีเดียวอึกใหญ่ แต่ยังคงวางสายตาไว้ที่หญิงสาวที่นั่งห่างกับเขาไปสามโต๊ะ ที่บอกว่าเธอแต่งตัวน่ารักมันคือเรื่องจริง ผู้หญิงคนนี้ตอนแต่งชุดนักศึกษาจะเป็นบุคลิกอีกแบบ แต่พอแต่งตัวมาเที่ยว ดูเป็นคนเซ็กซี่โดยที่ไม่ได้ใส่อะไรโป๊

"กูแค่อยากมีแฟน แปลกตรงไหน"

"หึ มันจะไม่แปลกถ้าผู้หญิงคนนั้นไม่ได้รู้จักไอ้โซล แล้วมึงรู้หรือเปล่าว่าเขาเป็นอะไรกัน"

"เออ...ไม่ถามเขาก่อนว่ะ"

"เพิ่งคุยกันวันนี้เอง รีบไปไหน?"

"แน่ใจว่ามึงไม่รีบ ตามมาเฝ้าขนาดนี้"

ยีนส์ยกยิ้มมุมปาก เป็นรอยยิ้มที่เพื่อนสองคนรู้ได้ในทันที ว่าที่คิดเอาไว้นั้นถูกต้อง ตอนนี้ดูท่าว่าคำเตือนของคีรินจะไม่เป็นผล เพราะคนแบบยีนส์ถ้าได้คิดจะทำอะไรแล้ว ไม่ว่าใครจะห้ามก็คงไม่ฟัง

"จะทำอะไร มึงต้องระวังใจตัวเองเอาไว้ให้ดีก็แล้วกัน เล่นกับความรู้สึกคนอื่น สักวันมันอาจย้อนมาทำลายความรู้สึกมึงเอง"

คำพูดของคีรินที่เอ่ยออกมา ไม่ได้ทำให้ยีนส์สะทกสะท้านหรือรู้สึกว่าตัวเองต้องเจออะไรแบบนั้น เพราะมันไม่มีวันที่เขาจะเอาความรู้สึกตัวเองไปวางไว้กับผู้หญิงคนไหนอีกแล้ว ยิ่งเป็นผู้หญิงคนนี้ ที่ไม่รู้ว่ามีความสัมพันธ์อะไรกับอดีตเพื่อนรักของเขา ยิ่งไม่มีวันที่เขาจะรู้สึกกับเธอได้

หลังจากนี้มันคือการเอาคืน ที่ทำให้ความรู้สึกเขาตอนนั้นพังไม่เหลือชิ้นดี กว่าเขาจะลืมเรื่องทั้งหมดได้ใช้เวลาไปเป็นปี ถึงตอนนี้บางครั้งเดินสวนกัน ไม่ว่าจะเป็นจูเน่หรือโซล เขาก็ยังรู้สึกเจ็บปวดอยู่ คนหนึ่งคือรักแรก อีกคนคือเพื่อนคนแรก ทั้งคู่มีความสำคัญกับเขาพอ ๆ กัน

ยีนส์: ถ้าฉันอยากไปส่งเธอ ได้หรือเปล่า

นิ้วเรียวกดพิมพ์ข้อความส่งไปทันทีตามใจนึก จะตีเหล็กต้องตีตอนร้อน ๆ

มิลลิ: แล้วเพื่อนพี่ล่ะคะ

ยีนส์: มันเอารถมา

เห็นเธอหันมามองเขาแวบหนึ่ง ก่อนจะคุยกับเพื่อนของเธอ คงจะบอกเรื่องที่เขาจะไปส่ง

มิลลิ: ถ้าพี่สะดวก ก็ได้ค่ะ

มุมปากหนายกขึ้นอย่างพอใจ บอกแล้วว่าตีเหล็กให้ตีตอนร้อน ๆ ทีนี้ก็แค่รอเวลา เขาคิดว่าอีกชั่วโมงจะส่งข้อความไปชวนเธอกลับ

"มึงไว้ใจเขาแล้วแน่นะ"

ปลายฝนถามเพื่อนย้ำอีกที อย่างเป็นห่วง

"มันเร็วไปหรือเปล่าว่ะ หรือว่าบอกพี่เขาดีว่ากูกลับกับพวกมึงเหมือนเดิม"

"แล้วมึงอยากให้พี่เขาไปส่งหรือเปล่า"

"ก็อยากอยู่"

"งั้นก็เอาตามใจของมึง เราสองคนมีหน้าที่แค่ซัพพอร์ตมึงแค่นั้น ที่เหลือคือสิ่งที่มึงต้องตัดสินใจเอง"คาเทียร์ที่อยู่ ๆ ก็กลายเป็นคนมีเหตุผลขึ้นมา

"ขอบใจมึงสองคนมากนะ ที่เข้าใจกู"

"แล้วเรื่องพี่โซลล่ะ จะให้พี่มึงรู้ไม่ได้นะ เขาเรียนคณะเดียวกันด้วย"

จริงสิ เรื่องนี้เธอก็ลืมบอกยีนส์ไปเลย เอาไว้ตอนเขาไปส่ง เธอคงต้องพูดคุยเรื่องนี้แบบจริงจัง ถ้าให้พี่ชายเธอรู้ มีหวังเธอต้องถูกสั่งให้เลิกยุ่งกับยีนส์แน่ พี่ชายเธอสองคนหวงเธออย่างกับอะไร

21.30น.

ครบเวลาหนึ่งชั่วโมงที่ตั้งใจไว้ ยีนส์ก็กดส่งข้อความไปอีกหนึ่งข้อความ มองดูปฏิกริยาของคนที่ได้รับ เธอเองก็กำลังมองหร้าเขาอยู่ ก่อนหันไปพูดคุยกับเพื่อน

"กูจะไปแล้ว"

พูดแค่นั้น ก็ลุกขึ้นเดินผ่านโต๊ะมิลลิ หันไปเลิกคิ้วใส่เธอหนึ่งที แล้วก็เดินออกมารอที่ลานจอดรถ มิลลิเองก็หยิบกระเป๋าสะพายขึ้นเมื่อเห็นยีนส์เดินออกไปแล้ว

"จะกลับมานอนคอนโดใช่ไหม?"

มิลลิหันไปถลึงตาใส่ปลายฝน"บ้าหรือเปล่า เขาแค่ไปส่ง"

"ก็ไม่แน่หรอก กรึ่ม ๆ ด้วยกันทั้งคู่ มีไรก็โทรมาบอกด้วยนะ เผื่อพี่ชายมึงโทรมา กูสองคนจะได้พูดเหมือนกับมึง"

"ไม่เร็วขนาดนั้นหรอก"น้ำเสียงที่พูดก็ฟังเหมือนไม่ค่อยแน่ใจเหมือนกัน เธอไม่รู้ว่าสถานะคนคุยกันตอนนี้ ขอบเขตมันอยู่ตรงไหน เพราะไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน

"สำหรับกูเรื่องนี้ไม่แปลกอะไรหรอก สำคัญว่ามึงต้องให้พี่เขาป้องกันด้วยนะ"

ใบหน้าสวยเริ่มร้อนผ่าว เมื่อนึกถึงเรื่องพวกนี้ สาวบริสุทธิ์แบบเธอ แม้แต่จูบยังไม่เคยเลย ถึงจะเคยดูหนังผู้ใหญ่มาบ้าง

"กูไปนะ"เมื่อไม่รู้จะพูดอะไร ก็ฉวยโอกาสเดินออกจากร้านเสียเลย ทุกย่างก้าวของเธอ เต็มไปด้วยความรู้สึกประหม่า ยิ่งเห็นร่างสูงยืนพิงรถหรูคันสีดำรออยู่ ในมือคีบบุหรี่ที่เพิ่งจุดสูบได้ไม่นาน

"พี่จะสูบให้เสร็จก่อนก็ได้ค่ะ มิลรอได้"

เห็นเขาจะโยนบุหรี่ทิ้งเมื่อเห็นเธอเดินเข้าไปหา มิลลิเลยพูดดักทางเขา แต่ยีนส์ก็โยนมันทิ้ง ก่อนใช้เท้าเหยียบ เขาเองก็ไม่ได้ติดบุหรี่ขนาดนั้น แค่สูบบ้างเวลาที่รู้สึกเครียด ๆ ไม่ได้สูบบ่อยเหมือนคนอื่น

"ไม่ได้ติดขนาดนั้น ไปเถอะ"

มือหนาเปิดประตูรถให้เธอ มิลลิส่งยิ้มให้เขาเล็กน้อยก่อนจะเดินขึ้นไปนั่งบนรถ

"เมาหรือเปล่าค่ะ"

"เปล่า...เธอล่ะ"

ใบหน้าหล่อหันมองคนด้านข้าง ถึงในรถจะมืด แต่เขามองเห็นแววตาเธอได้ชัดเจน การสบตากันของเราครั้งนี้ มันไม่เหมือนกับตอนเย็นที่เขาขอเบอร์เธอ ตอนนี้สถานะเราคือคนคุยกัน

"มิลไม่เมาค่ะ ได้ดื่มไปนิดเดียวเอง"

"พรุ่งนี้ไม่มีเรียนหรือไง"

"ไม่มีค่ะ พี่ล่ะคะ"

"ไม่มีเหมือนกัน อยากไปไหนต่อไหม ก่อนจะกลับห้อง"

มิลลิขยับตัวอย่างอึดอัด เธอไม่รู้ว่าที่เขาถามแบบนี้ คืออยากให้เธอตอบว่าอะไร เลยหันไปมองหน้าเขา แต่ยีนส์ยังคงตั้งใจขับรถด้วยท่าทางปกติ ไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมา