เพ้นท์เฮ้าส์
"ว่าไงนะ จะให้ฉันหยุดเรียนเหรอ จะสอบได้เอไปฝากแม่ไหมล่ะทีเนี้ย"
"สรุปจะแทนตัวเองว่าอะไร?" เขาอุตส่าห์อุ้มเจ้าหล่อนมาวางไว้บนเตียง เธอจะได้ไม่ต้องออกแรงใด นอกจากส่งเสียงเถียงตลอดทาง
"ขึ้นอยู่กับสถานการณ์ค่ะ" เธอตอบอย่างมั่นใจ แม้อยู่ในห้องส่วนตัวเขาก็ตาม
"ได้...ฉันไม่ถามเธอแล้ว"
"......" ดวงตาเบิกโพลงกว้างพร้อมความตื่นเต้น ตอนเห็นเซนโซ่ปลดเข็มขัด เปลื้องเสื้อผ้าต่อหน้าต่อตา
"ไง อยากลองไหม" เขาเห็นชัดๆ ว่าบลายธ์จ้องมองแก่นกายจนตาค้าง คงตะลึงไม่คิดว่าเขาใช้การกระทำกดดัน
"มะไม่นะ! บลายธ์ง่วงแล้ว นอนเลยนะคะ" ผ้านวมผืนหนาถูกรวบขึ้นคลุมตั้งแต่ศรีษะเล็ก ผิดกับจังหวะถี่ระรัวของใจดวงน้อย มันวูบไหวที่เห็นสิ่งตรงหน้า
"ฉันไม่ชอบคนสกปรก"
"ดีค่ะ บลายธ์นิสัยเสียแบบนี้คงต้องนอนห้องตัว....!!" สองขาเรียวยังไม่ทันเบี่ยงลงพื้นกระเบื้อง ต้องชะงักกับสัมผัสหวือหวาไปโดนต้นขาแกร่ง
"ถอดเ
