เย็นวันเสาร์ / หน้าคอนโด
เสียงเครื่องยนต์ของรถสปอร์ตหรูดับลงช้า ๆ หน้าทางเข้าอาคาร ชายหนุ่มในสูทสีดำเรียบหรูก้าวลงมาพร้อมผูกเนกไทด้วยตัวเองอย่างลวก ๆ เขาเปิดประตูฝั่งข้างคนขับก่อนจะยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดูเวลา
“อีกสิบนาที จะพอดีที่พวกมันเคลื่อนของ” โยธาหันหน้ากลับไปมองทางเข้า แต่แล้ว…โลกทั้งใบก็เหมือนเงียบลงชั่ววินาที
เนเน่เดินออกมาช้า ๆ ในชุดเดรสยาวสีน้ำตาลประกายทอง ผมถูกรวบขึ้นหลวม ๆ ดวงตาทั้งคู่อ่อนลงเมื่อสบตากับเขา
“พี่โย…”
เขาไม่พูดอะไร แค่ยื่นมือไปหาเธอ เนเน่ยื่นมือมาจับไว้เบา ๆ ก่อนจะพูดแบบกลั้นยิ้ม
“มองจนลืมหายใจเลยปะ”
“…อืม” โยธาตอบสั้น ๆ แต่น้ำเสียงหนักแน่น
“หนูสวยมาก”
คำพูดที่ไม่มีบทซ้อม ไม่มีแววแกล้งแซว หรือความขี้เล่นแบบที่เคย แต่ตรงและจริง จนเนเน่ต้องหลบตาแล้วอมยิ้ม
“พี่…” เธอเอ่ยขึ้นเบา ๆ “งานนี้มันมีอะไรรึเปล่า”
โยธาชะงักนิดหนึ่ง ก่อนจะพาเธอเดินไปที่รถ
“ขึ้นรถก่อ
