ผ่านไปสามปี
“บอกเลยค่ะคุณน้า…การเลี้ยงเด็กมิใช่เรื่องง่ายเลยค่ะ!!!”
เสียงเนเน่บ่นกับใบเฟิร์นและเกวทางโทรศัพท์ขณะมือข้างหนึ่งกำลังจัดของเล่นที่กระจายเต็มพื้น ส่วนอีกข้างก็คอยห้ามเจ้าตัวแสบไม่ให้ปีนโซฟา
“นี่กว่าจะผ่านไปได้แต่ละวันนะคะ เหมือนแข่งวิ่งมาราธอนแบบไม่มีเส้นชัย! แล้วนี่ไม่ได้มีแค่คนเดียวด้วยนะคะ สองคนจ้าแม่!!! แม่หัวจะปวด!”
เสียงหัวเราะของใบเฟิร์นและเกวดังลอดมาจากปลายสาย “โอ๊ย ฟังแล้วก็เหนื่อยแทน เอาน่ะ อย่างน้อยหลานก็น่ารักใช่ไหมล่ะ?”
เนเน่หันไปมองฝาแฝดตัวแสบ
นารา เด็กหญิงตาแป๋วในชุดเจ้าหญิงกำลังเอาปากกาเมจิกวาดลวดลายบนกำแพง ส่วน พีรัช ฝาแฝดชายอีกคนปีนเก้าอี้เพื่อจะหยิบคุกกี้บนโต๊ะ
“น่ารักจนอยากเอาไปฝากปู่ย่าทุกวันเลยค่ะพวกมึง!!” เนเน่ตอบเสียงเหนื่อยแต่แฝงความเอ็นดู
จริง ๆ แล้ว บ้านหลังใหญ่ของคุณเพชรและคุณพริกกลายเป็นสวรรค์ของหลาน ๆ ไปแล้ว ปู่กับย่าหลงหลานจนแทบไม่ยอมปล่อย
