วันแต่งงาน
อากาศยามเช้าของวันพิเศษนั้นสดใสเป็นพิเศษ แสงแดดนุ่มนวลไล้ผ่านผ้าม่านในห้องแต่งตัวของเนเน่ เธอนั่งอยู่หน้ากระจก โดยมีช่างแต่งหน้ากำลังเติมความละมุนให้ใบหน้าอย่างบรรจง
เธอมองเงาสะท้อนของตัวเอง ยิ้มเบา ๆ ด้วยหัวใจที่พองโต
“อีเน่…อย่าขยับสิ เดี๋ยวอายไลเนอร์มึงเลอะหมดแล้วจะหาว่าไม่เตือน” ใบเฟิร์นว่าเสียงดุเบา ๆ ขณะใช้มือประคองหน้าเพื่อนรักให้ตรง
“ก็กูตื่นเต้นนี่นา ใจมันเต้นตึก ๆ ไปหมดเลย” เนเน่ตอบกลับพร้อมยิ้มเขิน
“ถ้าใจเต้นเพราะจะแต่งงานก็พอเข้าใจนะ แต่ถ้าใจเต้นเพราะกลัวลูกจะวิ่งเข้ามาเหยียบชุดเจ้าสาวก่อนออกงาน กูก็ไม่ช่วยนะ” เกวพูดแซวขึ้น ขณะช่วยจัดช่อดอกไม้สำหรับถือ
“โอ๊ยยย อย่าแช่งสิ ลูกๆเขาอยู่กับคุณย่าแล้ว ไม่พังหรอกมั้ง…” เนเน่หัวเราะ แต่ก็แอบมองไปทางประตูเผื่อมีเสียงฝีเท้าเด็กวิ่งเข้ามาจริง ๆ
ใบเฟิร์นอมยิ้ม ก่อนจะค่อย ๆ แต่งหน้าให้เนเน่ต่อด้วยน้ำมือที่อ่อนโยนกว่าทุกครั
