“กรี๊ดดด...” ผู้จัดการหนุ่มเหมือนถูกวิญญาณสาวเข้าสิงรุนแรงขึ้นกว่าเก่า กรีดร้องออกมาด้วยน้ำเสียงแปดหลอด ดังลั่นมาสู่ปลายสาย ย่ำเท้าไปมาด้วยความลืมตัว ดีดดิ้นด้วยความดีใจสุดชีวิต เมื่อดาวเรียงตอบรับโดยไม่ถามถึงรายละเอียดของงานเลยสักคำ
การโทรมาของเจ๊แป๊ดในครั้งนี้ ทำให้ดาวตัดสินใจง่ายขึ้นว่าจะอยู่กับยาย...หรือจะกลับไปโลดเล่นอยู่ในโลกมายาอันยุ่งเหยิง เพื่อกลับสืบหาสาเหตุที่ทำให้พี่สาวที่ชื่อเดือนเสียใจถึงขั้นฆ่าตัวตายอย่างน่าอนาถ
วันรุ่งขึ้น ภายหลังจากกอดล่ำลายายน้อมกับลำเจียก ดาวเดินทางออกจากแม่แจ่มตั้งแต่เช้าตรู่ ตอนแรกที่รถแล่นออกมาจากหน้าประตูบ้านของยายน้อม แลเห็นแสงแดดของยามสายฉาบไปทั่วทุ่งข้าวเขียว กระจกรถบีเอ็มดับเบิ้ลยูคันใหญ่ที่ลดเอาไว้ครึ่งบาน ทำให้ได้กลิ่นดอกหญ้าป่าลอยปะปนอยู่ในสายลมหนาว โชยมาจากชายทุ่ง เหมือนใครบางคนส่งความคิดถึงฝากมากับสายลมนั้น
ดาวหยุดรถ ละล้าละ
