ของคนทั้งคน…ยายจะดูดายได้อย่างไร? จำได้ว่าลูกสาวยายที่นอนอยู่บนเตียงฟักฟื้นภายหลังคลอด ยังถามว่า แน่ใจนะว่าแม่จะเลี้ยงไหว”
“แล้วยายตอบว่ายังไงคะ” ดาวถามแทรกขึ้นช่วงหนึ่ง
“ยายจึงตอบออกไปให้หายสงสัยว่าขนาดหมู หมา ยายก็ยังทิ้งไม่ลง แต่นี่มันชีวิตคนทั้งคนนะ! ยายยังจำดวงตาใสแป๋วของเด็กผู้หญิงที่ไร้ร่างของคนเป็นแม่อยู่เคียงข้างได้ติดตา
“แล้วยังไงต่อคะยาย”
“ยายมองหลานของตัวเองและหันกลับไปมองเด็กผู้หญิงอีกคนที่ถูกแม่ใจแตกคลอดทิ้งเอาไว้อย่างไม่ใยดี สลับไปสลับมาด้วยแววตาครุ่นคิด แล้วบอกกับพยาบาลว่ายายจะเอาเด็กคนนี้ไปเลี้ยงเอง”
ยายน้อมกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเศร้าเคล้าเวทนาเหมือนเหตุการณ์นั้นเพิ่งเกิด ทั้งที่มันผ่านมา 20 กว่าปี
“ขอบคุณยายมากที่เก็บเอาดาวมาเลี้ยง…” มือเรียวของดาวบีบกระชับมือหยาบย่นของยายน้อมเอาไว้แน่น หยาดน้ำตาอุ่นซึมลงที่ผ้าถุงจนยายน้อมรู้สึกได้
“ดาวอยากฟังต่อค่ะ”
“ตอนที่ทุกคนไ
