หว่างแขนและลำตัวหนา เป็นความชาตรีที่มีเสน่ห์เฉพาะตัว เมฆคือผู้ชายในสไตล์ที่หล่อนฝันใฝ่มาทั้งชีวิต
“จ๊ะเอ๋...!!!”
เมื่อเสียงหนึ่งดังขึ้นทำลายความเงียบงันรายรอบ เสียงใสของหญิงสาวที่แทรกสวนไปในกระแสลมอันยะเยือกของยามเย็นที่พระอาทิตย์กำลังลดดวงลงต่ำทุกขณะ ทำเอาเมฆถึงกับสะดุ้ง
ลำเจียกซึ่งซุ่มซ่อนอยู่เบื้องหลังลำต้นของชมพู่ แอบทอดสายตามองดูเรือนร่างเร้าใจของชายหนุ่มมาพักใหญ่ๆ กระโดดออกมา เริงร่าราวกับสาวน้อยในสวนชมพู่
“ลำเจียก...!!!” เมฆอุทานลั่น
สีหน้านั้นแสดงอาการดีใจออกมามากกว่าตกใจ ที่หันไปเห็นลำเจียกค่อยๆปรากฎตัวขึ้นมาจากเบื้องหลังลำต้นชมพู่
“ลำเจียกจริงๆด้วย”
เมฆพึมพำเหมือนไม่เชื่อสายตา ที่เห็นลำเจียกในสถานที่และเวลาจวนเจียนจะค่ำอยู่ในขณะนั้น
แต่ก่อนลำเจียกมักจะแวะมาช่วยดูแลบ้านให้เมฆบ่อยๆ แต่ภายหลังจากที่ออกเรือนไปแล้ว ลำเจียกแทบไม่ได้แวะมาหาเมฆเลย
“ก็ลำเจียกจริงๆนะสิ!...เมฆทำหน้
